Badr Hari blijkt mietje
Even met de Oranjetjes gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. Trix in de buurt?”
De hofdignitaris vroeg mij om een ogenblik geduld. Hare Majesteit was even op de fiets naar de Aldi. Daar waren de speklapjes in de aanbieding, dus dat buitenkansje kon onze vorstin niet laten lopen. Dat begreep ik, dus belde ik een uurtje later maar even terug. Toen nam Trix zelf op, met de vraag wat zij voor ons konden doen. “Trix, ik bel je even om je te laten weten dat ik het een regelrechte schande vind dat jij op onze kosten in het regeringsvliegtuig keer op keer naar Londen vliegt om je zieke zoon te bezoeken, en het toestel ook gebruikt voor je reisjes naar je vakantiehuis in Toscane. Je moet je schamen.” De koningin reageerde koeltjes met de mededeling dat ze schoon genoeg hadden van al die gierigheid, en dat geld moest rollen. Fout. “Lekker dan. Geld moet rollen, oké. Maar jij laat het geld van een ander rollen. Het regeringsvliegtuig mag gratis worden gebruikt voor zaken in het landsbelang. Maar ziekenbezoekjes aan zoonlief en vakantiereisjes hebben niets met het landsbelang te maken!” Onze vorstin stelde met een zekere opwinding in haar stem, dat zij de laatste weken van hun regeerperiode graag zonder gezeur hadden willen uitdienen. Ik, op mijn beurt, raakte ook wat opgewonden: “Schei toch uit met dat belachelijke pluralis majestatis. Jij met je wij! Hou op met dat gelul. Of wil je soms beweren dat die zeven miljoen euro aan niet-betaalde vliegkosten wordt veroorzaakt doordat dat toestel telkens twee keer heen en weer moet vliegen, om eerst jou te vervoeren, en daarna jouzelf?” Tot mijn verbijstering beaamde Beatrix Armgard Enzovoort Von Amsberg Van Oranje Enzovoort dat dat inderdaad het geval was. Ik was niet onder de indruk: “Onzin, Trix. Een gewoon volkse schizofreniepatiënt wordt ook niet vervoerd door een ziekenwagen die twee keer heen en weer rijdt. En hoe dan ook, er is geen enkele rechtvaardiging om de rekening clandestien bij de belastingbetaler neer te leggen. En mag ik je even op een citaat uit je kersttoespraak wijzen? Ja? Komt ‘ie: Niemand leeft voor zichzelf alléén. Wij zijn ook verantwoordelijk voor elkaars toekomst, toegerust voor het goede met een geweten dat kan leren voorvoelen wat recht is en wat slecht. Maar blijkbaar heb je zelf maling aan je eigen woorden, als het gaat over recht of slecht.” Struikelend over haar eigen woorden riep onze koningin dat ze schoon genoeg had van mijn getreiter en dat ik er nog wel van zou horen, en verbrak de verbinding.
Nou ja, gesodemieter met geld zit diep in de genen van ons koningshuis verankerd. Kijk maar naar prins Bernhard. En nee, dan bedoel ik niet die mof met die bastaardkinderen en die Lockheed-miljoenen. Ik bedoel die andere Bernhard. Een van de neefjes van Trix. De zoon van die rare namaakprins van die veiligheid die bij onderzoeken naar ongelukken altijd zo hinderlijk in de weg liep. Die Bernhard dus. Die moet zich vandaag bij de rechter melden. Hij is aandeelhouder van een radiostation dat zich volgens de beschuldigingen probeert te onttrekken aan betalingsverplichtingen. Voor een uitzendcontract moet het radiostation tot 2020 nog 350.000 euro betalen, maar de radiozender zou onder de verplichtingen uit proberen te komen door het vermogen dat nog in de onderneming zit onder te brengen in een nieuw bedrijf waarvoor het contract niet geldt. Tsja, de Oranjetjes en betalen…
Qua betalen zit het gelukkig wél goed bij Albert Heijn. Daar is een akkoord gesloten over de nieuwe CAO voor de magazijnmensen. Die krijgen er een paar procent loon bij. Dat gun ik ze, want ze moeten hard werken onder onprettige arbeidsomstandigheden. Noodgedwongen verrichten zij hun arbeid in koude omgevingen om te zorgen dat levensmiddelen niet bederven. Ik schoot wel heel hard in de lach toen ik mij realiseerde dat de Albert Heijn de kosten van die loonsverhoging uiteraard gaat doorberekenen in de prijs van de Zaanse Hoeve Volle Melk. Daar word ik niet arm van, want nog steeds staat die melk vaker niet dan wel in de winkel. Kijk, zo maak je financieel toch nog iets van niets.
Over niets gesproken. Badr Hari. Ook helemaal niets. Vorige week moest hij dus een vechtpartij doen in een toernooi, tegen zo’n klerenkast van Oostblok-makelij. Na de wedstrijd gaf Hari aan dat hij niet aan de volgende ronde kon meedoen. Want hij had zijn voet gebroken. Thuis bleek dat dat niet het geval was. Wel zielig in een rolstoel zitten, maar dan uiteindelijk moeten toegeven dat je voet helemaal niet gebroken was. Dan ben je pas een loser. Wel samen met een stel vrienden zo nu en dan iemand in mekaar trappen, maar na een rondje prijsvechten afhaken met een zogenaamd gebroken voet. Dan ben je een stakker. Een beklagenswaardige stumper. Een mietje. Badr Hari is een mietje. Heerlijk! Ik zou zeggen, geef hem een aspirientje en schop hem z’n rolstoel uit.
Net als Gordon. Die houdt zichzelf ook al weken op de been met handenvol aspirines, zo gaat het verhaal. Maar uiteindelijk is de Mollige Ordinaire Volkszanger ingestort en opgenomen in het ziekenhuis. Uitgeput. Tsja, als ik hem was, dan zou ik ook erg moe van mezelf worden, ja. Gordon ligt in het ziekenhuis inmiddels op een kamertje apart, in quarantaine. Op zaal was hij niet te handhaven. Zijn medepatiënten hadden na een dag schoon genoeg van die stomme liedjes van hem…
Als je interesse hebt, stuur dan een column van jouw hand naar trudynielsen1967@yahoo.com. Of stuur een PM. Je krijgt z.s.m. een reactie.
Eindredactie FOK!columns
