Namaakhoertje Valérie Lempereur

In de rubriek Plat Haags nemen TheGrandWazoo, Driek Oplopers, Luc van Lier en harry64 het Nederlandse politieke landschap onder de loep.

Het prostitutieprobleem is een lastig oplosbaar iets. Uitbuiting. Mensenhandel. Dus zit het gemeentebestuur van onze prostitutiehoofdstad al tientallen jaren met de handen in het schaamhaar. Het gemeentebestuur stond gewoon voor lul toen wethouder Rob Oudkerk, die toen deel uitmaakte van een college dat tegen prostitutie was, op de tippelzone aan de Thamesweg aan zijn gerief kwam door zich te laten pijpen door een tandeloze heroïnehoer.

De Wallen. Een van de economische motoren van onze prostitutiehoofdstad. De gemeente vond dat het een goed idee was, een aantal prostitutiepanden van figuren met bedenkelijke reputaties op te kopen. Daarvoor werd een onderafdeling van een woningcorporatie in het leven geroepen. Stadsgoed, dochteronderneming van corporatie Stadsgenoot. Via die dochter werden panden voor veel en veel te veel geld gekocht. De dubieuze uitbaters lachten in hun vuistje. Miljoenen op de bank en gewoon in een ander pandje verder met hun louche handeltjes. De prostitutie verplaatst zich ondertussen naar Chinese massagesalons, waar dus heus niet alleen je stijve nek wordt gemasseerd.

Dat Stadsgoed gaat nu bijna failliet. De schulden blijken veel hoger te zijn dan de waarde van de destijds opgekochte panden. Petje af. En laten we wel wezen: misstanden in de prostitutie bestrijd je niet door de panden op te kopen en de ramen te sluiten. Het enige wat je bereikt is dat de prostitutie zich verplaatst naar de straat en naar schimmige clandestiene bordelen in woonwijken.  Vrouwenhandel en uitbuiting bestrijd je door gericht toezicht. Van de politie en van de Inspectie Sociale Zaken, niet door het dichttimmeren van raampanden. Nu zit Amsterdam opgescheept met een verliespost van vele tientallen miljoenen en een directeur van Stadsgoed die zich wegens gerotzooi met de jaarcijfers nergens meer kan vertonen. Bij de indiening van de jaarcijfers bij de Kamer van Koophandel bleek de waarde van de opgekochte panden veel te hoog te zijn vermeld. Directeur Ronald Wiggers houdt zich van de domme. Iemand op zijn financiële afdeling zal wel de verkeerde cijfers hebben afgegeven, was zijn slappe verweer. De lul. Je bent als directeur zelf verantwoordelijk voor het indienen van de jaarcijfers. Dat laat je dus niet aan de jongste bediende van de boekhoudafdeling over. Ronald Wiggers is een hypocriete lafbek. Of een enorme stommeling.

Net als enorme stommeling Lodewijk Asscher. Die was als wethouder, voordat hij namens de PvdA naar Den Haag toog om de sociale zekerheid af te breken, verantwoordelijk voor het prostitutiebeleid. Daarbij liet hij zich adviseren door iemand die onder het pseudoniem Patricia Perquin een boek had gepubliceerd over haar loopbaan in de raamprostitutie. Wat blijkt nu? Die Patricia Perquin blijkt een journaliste met een zeer bedenkelijke reputatie te zijn. Haar echte naam is Valérie Lempereur. Tevergeefs trachtte zij het  bekendmaken van haar naam vrijdag nog in een kort geding te voorkomen. Mislukt. Vandaar dat ik haar naam nog een keer noem. Omdat het mag. Valérie Lempereur is de hoer van Amsterdam. Geboren in een verkeerd lichaam. Journalist in plaats van hoer. Man in plaats van vrouw.

Het is onvoorstelbaar, hoe de overheid er toch iedere keer weer in slaagt, zich te laten adviseren door oplichters, leugenaars en idioten. Vrijdag besteedde ik al aandacht aan de prutsers van SEO Economisch Onderzoek, en vandaag dus aan flutjournalist Valérie Lempereur. Ze heeft ooit op de redactie gewerkt van het televisieprogramma van Peter R. de Vries. Daar is ze uitgetrapt wegens het aan elkaar fantaseren van feiten en gebeurtenissen, aldus Peterrrrr. En journalistiek is een kwestie van vertrouwen, net als de diamanthandel. Eén keer ernstig gelogen? Nooit meer geloofwaardig.

Valérie Lempereur. Liegjournaliste. En sinds deze week columniste bij de Libelle. Wat een armoe. De Revu probeert zijn oplagecijfers op te krikken met cursiefjes van een veroordeelde topcrimineel, de Libelle met stukjes van een als ex-hoer vermomde liegjournalist. Met een vette grijns denk ik nog wel eens terug aan de columnistenwedstrijd die Libelle ooit uitschreef, met hilarisch resultaat.

Klaar ben je, als inwoner van de prostitutiehoofdstand van het land. De toerist wordt genaaid door een raamhoer, ons college van Burgemeester en Wethouders wordt genaaid door een fopjournalist. En die tientallen miljoenen? Die komen heus wel terug in de gemeentekas. Voor een deel ook uit mijn portemonnee. Want heus: genaaid worden we allemaal.