Dokter Karin
Even met de dokterspraktijk gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. Dokter Karin in de buurt?”
De vriendelijke assistente gaf de hoorn meteen aan mijn huisarts die naast haar stond. Ze vroeg me beleefd hoe het met me ging. “Nou, daar bel ik juist even over. Heb je misschien een medicijn voor me dat snel en doeltreffend werkt? Ik moet namelijk nog een column voor FOK! schrijven, een presentatie voorbereiden voor een belangrijk congres in Brugge waar ik vandaag naar toe moet en waar ik morgen moet spreken. In het Engels nog wel. Dus ik kan het me nu niet veroorloven om ziek te zijn, maar de thermometer wees net nog 39,4 graden Celsius aan…” Hier onderbrak mijn huisarts mij met een strenge toon in haar stem. “Niks medicijnen. Je bed in, en vlug een beetje! Dan doet FOK! het maar een keer zonder column van jou. Ziek is ziek. Bel je afspraken maar af en laat je maar flink vertroetelen door mevrouw Oplopers. Van harte beterschap, Driek!” Ik had haar nog willen onderbreken met allerlei ‘ja maren’, maar ze had de verbinding al verbroken.
Sorry, Haagse kaasstolp. Wilders. Er is zat gebeurd deze week. Maar ik heb geen puf om er mijn visie over te geven.
Sorry, HTM. Wat had ik zin om jullie wilde staking van de afgelopen week eens ongenadig af te fakkelen. Maar ik ben te moe om er een energiek stuk uit te rammen. Wel even een losse opmerking. Ik zag vorige week in Den Haag een tram rijden, beplakt met reclame voor een autorijschool. De HTM neemt zichzelf dus ook al niet meer serieus...
Sorry, beste lezers. In al die jaren heb ik nooit verzuimd. Geen snedige teksten deze week, geen politici die ik te grazen neem, wat de bekende Nederlanders allemaal uitvreten zal me aan mijn reet roesten, voor mij is er nu maar één ding even belangrijk: snel weer beter worden.
Zo, nu ga ik paracetamol vreten en ik hoop u spoedig weer te kunnen verrassen met een column zoals u dat van mij gewend bent. Ach, misschien bent u eigenlijk wel blij om het een weekje zonder mij te stellen, Lekker rustig zonder die schreeuwlelijk…
