Reformatorische stakkerdjes

Even met het paleis gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. Trix in de buurt?”

De hofdame die ik aan de lijn had, vroeg mij om een ogenblik geduld. Hare Majesteit was even de schoenveters van haar eerstgeborene aan het strikken. Maar al vrij snel kreeg ik onze vorstin aan de lijn. Vriendelijk vroeg ze mij, waarmee ze mij van dienst kon zijn. “Ik bel je even om je een hart onder de riem te steken, Trix. Rottig voor je, dat de kijkcijfers naar je jaarlijkse rondje langs koekhappende en sigarendraaiende provinciaalse Oranjeklanten zo zijn gekelderd. Nee, dat is niet leuk.” De Koningin antwoordde met de mededeling dat die kijkcijfers haar geen ene koninklijke moer konden schelen en dat ze vooral dolblij was dat ze maar eens per jaar die poppenkast hoefde bij te wonen. Dat begreep ik best: “De burgemeester van Rhenen dacht dat je op 30 april zélf jarig was. Sta je toch mooi voor schut, als staatshoofd. Overigens vond ik die moderne smijtpartij wel een leuke manier om de huidige stand van zaken uit te beelden.” Trix vroeg bezorgd, of ik in mijn opruiende column nu ook wat ging schrijven over het optreden van Willem-Alexander. Haar angst was absoluut gegrond, want ik vervolgde mijn betoog: “Inderdaad. Zo prachtig uitgebeeld. Wij columnisten smijten richting Koningshuis met stront, en onze kroonprins gooit met een toiletpot. Prachtig. Nou ja, dan kan ‘ie ook even zijn energie kwijt, moet je maar denken. Beter dan wéér een slap handje van het oudste lid van de plaatselijke bejaardenbond.” Ik hoorde een snik. En een zucht. Dus ik vervolgde: “Hou toch op met die onzin, Trix. Na de zomer nog een keer een kabinet benoemen, en klaar. Dan laat je dat zoontje van je toch verder de boel regelen? Je staat voor schut. Hou daar toch mee op. Het moet toch verschrikkelijk voor je zijn, dat gelazer met al die schoolkinderen die het slachtoffer zijn van allerlei rare machtsspelletjes?” Zwakjes informeerde Trix, waar ik nu weer aan refereerde. “Rhenen. Bij je intocht zongen alle schoolkinderen best een aardig liedje over Rhenen aan de Rijn. Met een grappig dansje erbij. Naar Koninginnedagse begrippen nog best goed te doen. Alle kinderen van alle scholen. Nou ja, behalve de Reformatorische schoolkindjes dan. Die mogen niet meedoen met de andere kindertjes. Want dat vinden de grote mensen van de Reformatorische Kerk niet goed. Want Reformatorische kindertjes mogen echt werkelijk onder geen beding meedoen met andere kindertjes. Want Goddeloosheid is zo besmettelijk als de pest. Net als de polio, maar dat mag dan weer wel. Maar zelfs als de Koningin komt, moeten de Reformatorische kindjes dus apart. Want bij het dansje kon je zien dat de heidense kindjes geen zwarte kousen droegen, en dan houdt het op, natuurlijk.” Trix barstte uit in een luidkeelse huilbui van ongekende proporties. Ze schreeuwde dat ze er niet langer meer tegen kon. Maar ik had een mooi troostend woord voor onze vorstin: “Komt tijd, komt raad, Trix. Want die grefo’s zijn ervan overtuigd dat ze na hun dood een apart plekje in het hiernamaals krijgen. En dat klopt. Wij in de Hemel, zij in de Hel. Eindelijk gerechtigheid. En zeg nou zelf: het was heerlijk weer, er zijn weinig ongeregeldheden in het land geweest en die Pieter van je zus moest het grootste deel van de dag verstek laten gaan wegens een ontstoken veiligheid aan zijn voet. Prachtig toch?” Een bevrijdende lach schalde over de telefoonlijn. Trix was duidelijk opgelucht.

Ik persoonlijk ben ook opgelucht. In Almere was een aap ontsnapt, maar het beest is weer gevangen, lees ik. Mooi zo. In eerste instantie dacht ik dat het om het in Almere woonachtige PVV-kopstuk Raymond de Roon ging. Maar dat bleek niet het geval. Het betrof hier een bij de Stichting AAP ontsnapte resusaap te gaan. Die zijn redelijk slim, dus iedere vergelijking met de PVV gaat mank. Mijn excuses. Wel sympathiek, trouwens, dat Stichting AAP. Een rusthuis voor uitgerangeerde laboratoriumapen. Nu nog een rusthuis voor uitgerangeerde PVV’ers zien te vinden. Zoals al die Limburgers. Bulderend van de lach las ik het bericht, dat de PVV in Limburg geen deel wenst te nemen aan de nieuwe coalitiebesprekingen. Zo’n prachtige omkering. Niemand wil nog met de PVV in zee, dus is de PVV niet bereid, in een nieuw bestuur te gaan zitten. Beetje het verhaal van de smeris die tegen iemand die niet door rood is gereden zegt “De volgende keer kom je er niet zo makkelijk vanaf…”

Of nog zo’n grapjas. Die John Leerdam. Blunderkamerlid der PvdA. Die deze week bij Pauw en Witteman zat te verkondigen dat zijn misser tijdens een interview over een niet-bestaande crimineel een weloverwogen actie was. Dat hij meedeed aan een geintje. Tuurlijk. En dat Mark Rutte hem elke dag even belt. Tuurlijk. Alsof die niets anders te doen heeft dan het min of meer overeind houden van de restanten van zijn wankelkabinet. En dat de achterban nog om hem heen staat. Nee, meneer Leerdam. Die achterban van jou staat nergens omheen. Die hebben het te druk met diefstalletjes en rare machtsspelletjes. Zodat in Amsterdam het negroïde Kwakoe-festifal ook deze zomer waarschijnlijk niet door kan gaan.

Maar het hardste heb ik gelachen om de NS. Die hebben stiltecoupés. Daarin mag je niet praten. Dat heeft de NS gedaan om klagende reizigers de mond te snoeren. Maar niemand houdt zich aan dat spreekverbod. Dus hebben de kneuzen van de reclame-afdeling van de spoorwegen een mooi plaatje op de website gezet. Van Nick en Simon. In de stiltecoupé houden die hun mond dicht. Maar in de niet-stiltecoupé zitten ze gitaar te spelen en te zingen. Fout. Die campagne kan dus in de prullenbak. Want de reisvoorwaarden van de NS zeggen dat je je medereizigers niet lastig mag vallen met hinderlijke herrie. En zeg je Nick en Simon, dan denk je…