Genaaid bij de Starbucks
Even met de Politiebond gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. De heer Van de Pol in de buurt?”
De vakbondstelefoniste verbond mij zonder omhaal van woorden door met de strijdvaardige vakbondsbons. Die vroeg mij vriendelijk wat hij voor mij kon betekenen. “Ik verheug mij enorm op komende donderdag. Dankjewel voor die staking die jullie in de grote steden gaan houden. Je bent een toppertje!” Stomverbaasd vroeg Jan Willem van de Pol mij of ik die stakingsactie dan niet als hinderlijk ervoer. Nee. Dat was niet het geval, legde ik hem uit: “Ik vind het werkelijk geweldig als die smerissen eens een dagje van de straat zijn. Scheelt een hoop overlast van al die fout geparkeerde politiewagens, terwijl de Bromsnorren in kwestie lopen voor te dringen bij de afhaalchinees. Ik vind het wel lekker, zo’n dagje dat de smeris die wél oma op de bon slingert wegens illegaal eendjesvoeren maar de andere kant op kijkt als een stel vervelende kutmarokkaantjes loopt te klieren, gewoon maar helemaal van de straat opsodemietert.” Tamelijk brommerig poneerde Jan Willem de stelling dat hardwerkende agenten worden onderbetaald. Dat was tegen mijn zere been: “Wat? Er wordt onderbetaald? Schei uit. Er wordt ondergeprestéérd! Hou nou toch op. De ene smeris wordt betrapt op gerotzooi in proces-verbalen, de andere geeft zich clandestien uit voor Hulpofficier van Justitie, weer een andere lekt vertrouwelijke politiegegevens naar criminelen. Als er íets is wat ik niet begrijp, dan is dat die roep om meer blauw op straat. Ik ben juist voorstander van mínder blauw op straat!” Beledigd verbrak de heer Van de Pol de verbinding. Daar had ik vrede mee. Ik had sowieso weinig behoefte aan een lang gesprek met iemand die te besodemieterd is om zijn eigen naam voluit te schrijven. Van de Pol? Dat moet natuurlijk zijn Van de Politie. Luiwammes!
Ach ja. De politie. Staat erg onder druk. Inkrimping aan alle kanten. Het schijnt dat een kleiner korps goedkoper is. Opeens snap ik waarom op de politieschool nog slechts toekomstige agenten van maximaal 1 meter 50 worden aangenomen. Een kleiner korps. Goedkoper. Als je uitrekent wat je alleen al bespaart op de stof voor de uniformpjes... En het is mij ook een raadsel hoe een agent van twee meter zich bezig kan houden met de zogeheten kleine criminaliteit. De hele dag bukken is de pest voor je rug. En het is pure verspilling ook nog eens. Wellicht dat de allerkleinste agenten kunnen worden overgeheveld naar de Caviapolitie. Al staat die onder druk omdat de heer Drinkman (van de Tweede-Kamerfractie-Drinkman) daar liever van af wil. Eerst was ‘ie voor, nu is ‘ie tegen. Daar hebben gekkendokters best prachtige medische termen voor. Maar ja, die man heeft zijn hersens inmiddels natuurlijk al helemaal kapotgezopen.
Maar denk nu niet, dat uitsluitend hoge doses alcohol de pest zijn voor je denkvermogen. Mentholsigaretten zijn ook niet zo heel erg goed voor je verstand. Kijk maar naar Geert Wilders. Dinsdag wilde hij stoppen met dat geheime overleg in het Catshuis over hoe je de kiezer het beste kan naaien, een dag later wilde hij er nog een nachtje over slapen, en weer een dag later is De Grote Blonde Lul weer met hangende pootjes naar de onderhandelingstafel teruggekeerd. Wéér een halve week verspild. Terwijl de rente oploopt wegens het uitblijven van stevige afspraken. Ik word wel een beetje lacherig. Die rare Pechtold in de parlementaire wandelgangen. Die guitige Van der Staaij die gisteren zo blij was, dat de onderhandelingen toch weer werden voortgezet: logisch, voor het eerst in vele jaren wordt er tenminste enigszins naar de christenfundamentalisten geluisterd. Zodra er weer een béétje serieus kabinet in het zadel zit, is het weer gedaan met hun intolerante invloed. Ook lollig: die stekkerdoos van GroenLinks, die Jolande Sap. Zo leuk, hoe die kittig door de wandelgangen loopt te paraderen. Maar het allergrappigste is toch Mark. Onze premier. Op de fiets! Een béétje staatsman wordt in een auto opgehaald. Mark niet. Die moet zelf fietsen. Ik vind het zo’n potsierlijke vertoning. Wel veel respect en waardering voor de cameramannen rond het Catshuis. Dat ze de zijwieltjes zo discreet buiten beeld houden. Aardig. Maar goed, we hebben een minderheidskabinet dat ook een minderheidsgedoogpartner heeft. Dus moet Mark slijmen bij de rest van de Kamer. Nou ja, als u dit leest, kan de situatie alweer heel anders zijn. Ons land uitgeleverd aan de grillen van een geblondeerde ADHD’er…
En u dacht dat met constateringen over alcohol en mentholsigaretten een einde was gekomen aan mijn opsomming van kwalijke producten? Fout. Koffie. Ook bloedlink. De Starbucks. Die hebben koffie die een beetje rood is en naar aardbeien schijnt te smaken. Fout. Gemalen insecten. Geven ook een rode gloed. Maar dat hield de Starbucks een beetje geheim, totdat er uitvoerig over werd gepubliceerd. Dus als je op een treinstation komt: uit de buurt van zo’n Starbucks blijven. Je wordt vergiftigd waar je bij staat. De koffie stiekem aanlengen met dooie beesies. Je wordt gewoon genaaid bij de Starbucks. Eh, Starbugs…
