"Lekker, zo'n jong meisje" (vervolg)

Sorry. Het spijt me echt. Buikpijn van het lachen. Congres, dit weekend. Het CDA kiest voor het "radicale midden". Zo enorm leuk. Zelden zo'n stelletje idioten bij elkaar gezien in de politieke arena. Je bent een uiterst conservatief nietserig type, je wordt nergens serieus genomen, dus heb je een functietje in het Afdelingsbestuur Kerkrade-West. En dus mag je naar het partijcongres, om mee te lullen over een hoop in nota's opgeschreven gebakken lucht. Dan ga je slap zitten lullen over flauwekultermen als "hertaling". Hertaling. Als je helemaal de kluts kwijt bent, dan ga je dus raar praten. Hertaling. Flikker op. Volgens mij is er eerder aanleiding tot het begrip "herschaming". Want er valt voor het CDA heel wat af te schamen, gezien de verrichtingen van de afgelopen jaren.

Ik ken geen enkele partij, die zo bedreven is in het iets heel anders doen dan wat je zegt. Normen en waarden. Het gezin als hoeksteen van de samenleving. Okee, we hebben nu wel woorden genoeg vuilgemaakt aan die hitsige spindoctor annex defensiestaatssecretaris en zijn spannende adjudante, die het begrip "dienstreis" tot een soort ranzig hoogtepunt hebben verheven, terwijl hij getrouwd was en haar vriend in Afghanistan als militair zijn leven voor ons in de waagschaal stelde.

Of die lijsttrekker, die door niemand meer serieus werd genomen. Die mafkees die vond dat iedere burger de sneeuw voor zijn deur moest opruimen. Maar dat zelf niet bleek te hebben gedaan, toen een journalist even bij hem thuis ging kijken. U weet wel, die eigenwijs, met dat belachelijke geneuzel over van alles en nog wat. Die de moorddadige praktijken van de VOC vanuit Vak-K stond te verheerlijken. Maar tegen wie niemand in de partij durfde te zeggen dat zijn houdbaarheidsdatum inmiddels lang en breed gepasseerd was. Stelletje lafbekken. Daardoor kon het boegbeeld zijn partij nog één keer naar het verkiezingsslagveld leiden. Om daar gehalveerd uit tevoorschijn te komen. Een topprestatie.

Het is toch gewoon ondoenlijk, om niet in lachen uit te barsten?

Het CDA. Als stelletje fatsoensrakkers. Dat dus wel het meest rechtse kabinet uit onze geschiedenis aan de macht hielp. Door in tegenstelling tot wat voor de verkiezingen werd gesteld, gewoon met de PVV in zee te gaan. Een partij, waarvan het CDA voor de verkiezingen nog stelde, dat die zo verwerpelijk was, dat samenwerking absoluut niet tot de mogelijkheden behoorde. Toch bleek op een partijcongres dat twee derde van de aanwezigen die samenwerking met de club van Wilders prima zag zitten. En telkens als Wilders weer een of andere hufterige opmerking plaatst die ook raakt aan de wortels van het Christen-Democratische gedachtegoed, blijft het pijnlijk stil bij het CDA. Of de PVV nu aan de vrijheid van godsdienst morrelt of onze vorstin schoffeert: het CDA hoor je niet. Doodse stilte.

Nee. Het CDA levert aan dat griezelige gedoogkabinet liever de bewindspersoon die het gedachtegoed van de PVV mag gaan uitvoeren. Uitgerekend het CDA levert de Minister van Deportatie. Een gemankeerd burgemeester. Van een leuke vent verworden tot een sneue man. Zo jammer.

Net als onze vice-premier. Ook zo'n stakker. Goed in politieke powerplay, maar verder gehaat door alles en iedereen. Het feit dat iedereen in het Haagse bij het horen van termen als "die vuile rat" meteen aan hem denkt, dat spreekt wat mij betreft boekdelen.

En wie mag het vuile werk opknappen? De staatssecretaris van natuurvernieling en megastallen. Als de deportatieminister het niet meer weet uit te leggen, komt hij als redder in nood het deportatievoorstel van die Mauro toelichten. Dat CDA-congres van dit weekend had het ook over compassie. Waarschijnlijk denken de Christen-Democratische bewindspersonen van dienst dat dat een ding is dat het noorden aanwijst. Sukkels. Overigens is die staatssecretaris inmiddels ook gesneuveld op het slagveld dat "Integer & Fatsoenlijk" heet. Onhandig gedoe met zijn vriendin. "Lekker, zo'n jong meisje," schampert menig jaloerse zestigplusser. Maar het leeftijdsverschil, dat is niet het probleem. Er is wat anders aan de hand. Het liefdeskoppel blijkt al dik een jaar verkering te hebben. Toch heeft de vrouwelijke helft geen afstand gedaan van haar baantje als politiek verslaggever bij de NRC. Ze hadden beter moeten weten. Allebei. Sommige dingen zijn nu eenmaal onaanvaardbaar, qua integer en fatsoenlijk. Nu blijkt ook al, dat meneer de staatssecretaris zijn liefje heeft getrakteerd op een snoepreisje in het regeringsvliegtuig. Leuk mee naar Berlijn. Tegen alle afspraken in. Dat zeg ik. Sommige dingen zijn nu eenmaal onaanvaardbaar, qua integer en fatsoenlijk. Vanmorgen vroeg iemand mij, of het woord paardenlul nu met of zonder tussen-n moest. Tsja...

Hertaling. Oude foute wijn in nieuwe foute zakken.

Zelden schreef ik zo vrolijk een column. Het CDA. Schijnheiliger dan de SGP. Achterlijker dan de PVV. Rechtser dan de VVD. En nu gaan ze naar het "radicale midden". Rot toch op. Ze kunnen nota's schrijven wat ze willen, maar hun geloofwaardigheid zijn ze kwijt. Voor de volle honderd procent. Ik zag op de televisie een of andere CDA'er in zo'n lullig bruin met zwart geruit jasje. Die vertelde dat ze de kiezer weer gingen terugwinnen met een beter verkiezingsprogramma. Enigjes. Een nieuw verkiezingsprogramma. Iedere kiezer met meer verstand dan een rozijn weet dat je partijen niet moet afreken op hun beloftes, maar op hun verrichtingen tot nu toe. En dan wordt duidelijk: geen enkel weldenkend mens stemt ooit nog CDA. Want die achterbakse hufterigheid is nog altijd veel erger dan een gezellig potje brievenbuspissen.

Trouwens, voordat die CDA'er aan het woord kwam, zag ik op de televisie een soort van econoom. Die vond het raar dat mensen in de seksindustrie nog steeds geen bankrekening kunnen openen. De banken verrichten namelijk een ethische toets bij hun mogelijk toekomstige klant. Toch eens de RABO-bank bellen (u weet wel, de Boerenleenbank van vroeger) en vragen, waarom CDA-volksvertegenwoordigers en leden van het CDA-partijkader dan eigenlijk wél een rekening kunnen openen...