Uitgekleed
Even met de SGP gebeld: "Goedemorgen, Oplopers hier. De heer Van der Staaij in de buurt?"
De streng gereformeerde telefoniste liet mij weten, dat de heer Van der Staaij niet aanwezig was omdat hij nog onderweg was langs 's Heeren wegen naar het fractiekantoor. Maar hij zou ieder ogenblik kunnen komen. Of ik even geduld had. Deze tegenvaller zag ik als een teken aan de wand, dat het door mij beoogde telefoongesprek wel eens zeer vervelend zou kunnen uitpakken, maar ik liet de moed niet zakken. Geduldig liet ik mij in de wacht zetten. Na enige tijd kreeg ik de zwartgekouste fractievoorzitter aan de lijn. Met een zekere mate van afstandelijkheid vroeg de heer Van der Staaij waarmede hij mij van dienst kon zijn. "Ik wilde je even laten weten dat Gods wegen ondoorgrondelijk zijn. Mensen met wie vrij weinig aan de hand is, zitten in psychiatrische inrichtingen achter slot en grendel, maar nog veel ergere idioten lopen vrij rond. Zoals jij. Er is deze week veel te doen geweest over raar misbruik van gekkendokters, maar jij spant wel de kroon." Gepikeerd vroeg de gristenbroeder, waar ik op doelde. Tijd om hem even met zijn eigen uitspraak te confronteren. "Homoseksuele mensen die bewust kiezen voor psychosociale begeleiding door Different, verdienen onze steun." Op zalvende toon stelde Van der Staaij dat hij volkomen achter zijn uitspraak stond. Ik was het niet met hem eens. "De mensen die zich met hun homoseksualiteit tot Different wenden, is wijsgemaakt dat homoseksualiteit een ziekte is. Maar dat is natuurlijk gelul. Het is geen ziekte. Het is een voorkeur. Die valt niet te behandelen en die hoeft niet te worden behandeld. Je bent zoals je bent. En daar is niets mis mee. Iedereen behoort in een fatsoenlijk land seks te mogen hebben met wie die wil, zolang die seks maar met beider instemming gebeurt en niet schadelijk is voor een der betrokkenen. Dus als een meneer seks wil met een kind: fout. Wanneer een meneer seks wil met een andere meneer: prima. Daar heeft niemand last van." Enkele Bijbelteksten werden mij naar het hoofd gesmeten. Maar daarin was in niet geïnteresseerd, dus ik vervolgde: "En hoe haal je het in je kop, om te lullen over ‘begeleiding'. Wat in die ranzige tent gebeurt, dat ís geen ‘begeleiding'. Dat is hersenspoeling. Iedere psycholoog of psychiater in Ermelo of op Urk die tegen een cliënt durft te beweren dat homoseksualiteit een ziekte is waar je van kunt worden genezen, dient wat mij betreft zijn diploma in te leveren en te worden geschrapt uit het BIG-register." De verstokte christenfundamentalist barstte in woede uit, en schreeuwde dat ik zou branden in de hel. Weer fout. "Hoe het met mij zal vergaan na mijn overlijden, dat maak jij niet uit. Dat wordt beslist door de Grote Baas hierboven. Niet door een of andere hele-notenzanger die met zijn gluiperige rotkop in het parlement de verschrikkelijkste mensonterende wartaal staat uit te slaan." Een krachtterm ontsnapte aan de lippen van Vrome Keessie, en de verbinding werd verbroken.
Maar denk nu niet dat alleen die bevindelijke herstelde oudgereformeerden rare gedachten hebben over homoseksualiteit. Enkele Joden zijn ook lelijk uit de bocht gevlogen. Opperrabbijn Aryeh Ralbag van de Joodse Gemeente Amsterdam is mede-ondertekenaar van een pamflet dat stelt dat homoseksualiteit een ziekte is die best valt te behandelen. Maar volgens mij zijn al die Joden een tikje homosueel, met al die schattige pijpenkrullen. Best vrouwelijk. Maar even zonder gekheid: de Joodse Gemeente heeft de geestelijk leider terecht uit zijn functie ontheven. Het waarom van die maatregel wist voorzitter Ronnie Eisenmann van de Joodse Gemeente heel goed te verwoorden: "Het is niet aan het bestuur om over zaken te oordelen die achter de voordeur spelen." En zo is het maar net. Woorden naar mijn hart. Wat mensen thuis doen, maken ze zelf wel uit. Maar dat de komende tijd de raarste verhalen over homoseksualiteit niet van de lucht zullen zijn, dat zit er dik in.
Over dik gesproken. Ananda Marchildon. Zij won in 2008 de finale van Holland's Next Top Model, maar kan haar gewonnen modellencontract verder op haar buik schrijven. Of eigenlijk op haar kont. Want die is te dik. Dat vindt Anorexia-Agency Elite. Ik ben echt heel erg verbaasd. Het wil er bij mij maar niet in, dat graatmager nog steeds de norm is. Spichtige meisjes met benen ter dikte van luciferhoutjes. Dat is dus de bedoeling. Blijkbaar. Ik ben altijd bang, als ik z'n geraamte op de catwalk zie lopen, dat ze doormidden breekt. Een heel verrassende invulling aan het begrip ‘stuk', dat dan weer wel. Ik snap ook nooit hoe een fotograaf zo'n meiske kan fotograferen. Ze zijn zo dun dat het licht volgens mij dwars door ze heen schijnt. Behalve Ananda Marchildon. Die schijnt dus niet heel erg ontzettend graatmager te zijn, maar slechts gewoon graatmager. Dan ben je dus te dik. Ik houd mijn hart vast. Want die meiden zijn toch een rolmodel voor heel wat pubermeisjes met een latent minderwaardigheidscomplex. Die zichzelf dus weer gaan lopen uithongeren en zich vervolgens noodgedwongen bij de naburige Anorexiakliniek kunnen melden. We zijn gek geworden met z'n allen.
Net als die mensen van de OV-chipkaart. Die zijn ook gek. Knettergek. Ik reeg een hilarische brief van een meneer. Hij woont in Spijkenisse, maar werk en studie bevinden zich in Rotterdam. Die meneer kan nu niet meer met de bus mee. Arriva rijdt door Spijkenisse, maar verkoopt geen abonnementen meer met een Rotterdamse centrumzone. Als die meneer echter bij de Rotterdamse RET een abonnement koopt, kunnen de kaartlezers van de Arriva-bussen dat niet lezen. Dus moet die meneer een zogeheten zichtcoupon erbij hebben, om aan de chauffeur te laten zien dat ‘ie wel degelijk heeft betaald. Maar die zichtcoupons heeft de RET afgeschaft. Dus met dank aan de zegen voor de mensheid die OV-chipkaart heet en de debiele, klanthatende houding van een stelletje OV-patjepeeërs op de hoofdkantoren van die twee vervoersondernemingen kan die meneer dus met goed fatsoen geen abonnement meer kopen. Ik loop al een paar dagen met een verbijsterde grijns op mijn bek rond. Die meneer wordt gewoon uitgekleed! Mij wordt als Amsterdammer weleens verweten dat ik last zou hebben van anti-Rotterdamse sentimenten. Maar als ik de brief van die meneer lees, dan weet ik dat ik gewoon gelijk heb. Als je nu echt helemaal niets kan, als je nou echt nog niet eens in staat bent om zelf je schoenveters te strikken, dan kan je altijd nog bij het openbaar vervoer in Rotterdam en omstreken gaan werken. En zeg nou zelf: onderzoek van de ANWB bracht aan het licht, dat veruit de meeste verkeersboetes worden opgelegd aan mannen boven de 50 met te grote auto's. Zie je wel? Buschauffeurs!
