Lieve Annabelle

Lieve Annabelle,

Wat geweldig, dat je er bent. Nog maar een paar uurtjes oud. Vanmorgenvroeg geboren. Ik heb je nog niet gezien, maar je ouders heb ik al heel vaak in levenden lijve mogen bewonderen. En er is een heel groot pluspunt in je leven: je hebt geweldige ouders. Ze hebben zo enorm naar je komst uitgekeken... Vooral je vader sprak ik regelmatig, in de tijd dat jij nog in de buik van mama zat. Je vader is zo'n ruwe bolster met zo'n blanke pit. Een stoere rondvaartkapitein met een hart van goud. En je moeder is een lieverd, heel sociaal bewogen. Wist je al, dat jouw mama in Zuid Amerika ontwikkelingswerk heeft gedaan? Wees maar trots op haar. Ik ken je ouders al jaren, nog van voor de dag dat ze besloten om samen hun leven te delen. Had ik al gezegd dat ze fantastisch zijn?

We zaten met nog wat goede vrienden en ook met mijn vrouw, die jij straks kent als Trudy, dit voorjaar in de tuin. En toen vertelden je ouders dat je in aantocht was. Sindsdien waren Trudy en ik veel ongeduldiger dan we misschien hebben laten merken. Je ouders zijn ons heel erg dierbaar, en jouw komst is ze daarom zo enorm gegund! Want, lieve Annabelle, jij verdient een stel fantastische ouders. En je ouders verdienen een fantastische dochter. Zoeen als jij bent.

Je komt wel in een vreemde wereld terecht. Overal staan bomen. Nee, niet in de tuin of in het bos, maar binnen. Met lichtjes, ballen en slingers. Dat is omdat er iets is, dat wij Kerst noemen. Een tijd waarin de mensen soms proberen, wat extra lief voor elkaar te zijn. Maar ik gun je, dat in jouw omgeving iedereen het hele jaar door lief is. Want dat is het beste.

Je bent geboren in een tijd waarin de wereld heel snel verandert. Ik heb de fax gekend: ik heb hem zien komen als wonderbaarlijke innovatie én zien gaan als omslachtig apparaat dat op z'n best wat vlekkerige printjes gaf. Als jij groot bent, zal je amper een idee hebben van wat een "postbode" is, laat staan dat je je iets kunt voorstellen bij papieren brieven, die braaf de volgende dag worden langsgebracht bij de adressen die je op de enveloppen hebt geschreven. Grappig he? Of allerlei dingen die wij nu heel modern vinden, zoals een telefoon waarmee je kunt internetten, die jij hopeloos ouderwets vindt, en verschrikkelijk onhandig. En die rare OV-chipkaart is als je voor het eerst zelf op reis gaat, gelukkig na een eindeloze reeks mislukkingen net afgeschaft. Jij koopt weer gewoon een papieren kaartje voor de trein.

Je hebt het einde van de parlementaire democratie in zijn oude vorm meegemaakt. De aftakeling van onze rechtsstaat. De komst van regeringen die ons land in een zwarte mist van egoïsme en rechtsongelijkheid dompelden. De eerste van die kwalijke regeringen was net aangetreden toen jij het levenslicht zag. Ik hoop zo, dat tegen de tijd dat jij groot bent, aan deze narigheid een einde zal zijn gekomen, en ons land en ons werelddeel weer fatsoenlijk worden bestuurd.

Jouw geboorte, vandaag, was dus heel erg goed nieuws. Er was vandaag, 16 december 2011, ook slecht nieuws. Mick Harren (zeer ordinaire straatzanger) schijnt gevraagd te zijn door Quentin Tarantino (heel beroemde filmmaker) om de soundtrack van zijn nieuwe film in te zingen. Waar jouw geboorte een wonder is, is dit verzoek van Tarantino een tragische vergissing. We staan als land internationaal dus weer verschrikkelijk voor gek. Niet in de laatste plaats trouwens, omdat we in Afghanistan aan analfabete politiemensen het politievak uitleggen. Met Playmobiel-poppetjes! En we hebben een premier die tegen onze mensen daar zegt "Applaus voor jezelf." We zijn een tamelijk kinderachtig kleuterland geworden, vrees ik. Meer vergissingen: een heel dom meisje (kan het nog gekker dan Britt Dekker) dat wereldberoemd is in heel Nederland. Een frauderende wetenschapper die zijn eigen onderzoekresultaten bij elkaar verzon (en daarbij een heel nieuwe dimensie gaf aan het begrip Stapelmesjogge). Een dementerende CDA-politicus die een hoge functie kreeg bij de Raad van State (zijn bazin rijdt met de Gouden Koets, en om het standsverschil uit te drukken moet hij zich behelpen met de Gouden Fiets).

Maar hoe raar de wereld op je geboortedag ook is, en hoe raar de wereld ook zal zijn als jij volwassen bent geworden... Ach, wat maakt het uit... Je zult altijd omgeven zijn door mensen die zielsveel van je houden. En dat, lieve Annabelle, dat is het belangrijkste van alles.