Houd de Coffee Company heel!

Eerlijk gezegd word ik altijd een beetje zenuwachtig als de ene branchegenoot de andere branchegenoot overneemt. Iedereen herinnert zich de rokende puinhopen nog, nadat een supermarktgigant een grote concurrent opkocht, en de winkels wel even zou upgraden. Miljoenen gingen in rook op, er vielen massa-ontslagen, de winkelformules werden volstrekt onherkenbaar, van de beoogde kwaliteitssprong viel niets waar te nemen en de klanten liepen weg. De grote winnaar was een buitenstaander: het Brabantse familiebedrijf Jumbo, dat profiteerde van de zwakte van zijn uitgemergelde branchegenoten, en daardoor een enorme groeispurt kon maken.

Vandaag werd een andere overname bekend. Sara Lee (de Amerikaanse eigenaresse van onder meer Douwe Egberts) heeft de zeer succesvolle Amsterdamse keten Coffee Company overgenomen. Sara Lee baat nu al de Douwe Egberts-koffiezaken uit, met vrij weinig succes. In Den Haag zitten een Coffee Company en zo'n Douwe Egberts-ding vlak naast elkaar. Als de Coffee Company uitpuilt, kan je bij Douwe Egberts nog steeds gerust een kanon afschieten. Zelf ben ik een zeer tevreden klant van de Coffee Company, ik schreef daar al eerder over. En ik maak me zorgen.

Niet in de laatste plaats omdat ik de combinatie van Amerikanen met koffietentjes een zeer zwakke vind. Kijk maar naar Starbucks. Hun koffie heeft veel weg van slootwater. Uilenzeik. De filialen van Starbucks vind je nooit in een rechte straat, maar altijd in een bocht. Nomen est omen. Bocht. Of ze zitten op een station. Waar de klant zich allang heeft neergelegd bij ondermaatse kwaliteit: die reist immers met de NS, en dan ben je dus sowieso al met weinig tevreden.

Maar goed, terug naar die overname die mij zorgen baart. Wat is de kracht van de Coffee Company? Heel erg goede koffie. Buitengewoon aardige bediening. Een zeer herkenbare inrichting: modern maar niet overdreven hip, en zonder de tuttigheid van die Douwe Egberts-zaken. Een voorbeeld van de aantrekkingskracht van de Coffee Company: aan de verkeerde kant van de Berlagebrug in Amsterdam opende op een locatie waar bepaald de loop niet in zit, tot mijn stomme verbazing een nieuwe vestiging. Die zaak is nog maar een paar weken open, en iedere dag zit die gewoon vol. Zo te zien met veel studenten van de naburige Hogeschool, maar ook mensen uit andere leeftijdsgroepen zie ik daar. Dat bewijst dat de Coffee Company een gouden formule is.

Daar moet je dus niet aan gaan rommelen, Sara Lee! Gewoon die nét iets te kneuterige Douwe Egberts-zaken tijdelijk sluiten, en als Coffee Company heropenen. Desnoods met een piepklein hoekje waar je tegen inlevering van een dikke enveloppe met braaf uitgeknipte waardepunten een fraai blik of een lullig koffiestelletje kan krijgen. Maar hou op met die pogingen, een achterhaalde formule nog in de markt te houden. Een Douwe Egberts-zaak doet het hoogstens nog goed in Vlagtwedde. Of Goes. Maar echt niet meer in de Randstad.

Naast al die columnschrijverij heb ik nogal verstand van wat klanten wensen. Daar weten ze bij de NS en Ahold alles van. Daarom mijn oproep: laat de Coffee Company intact zoals die nu is. Alle aandacht naar de best denkbare koffie, en zonder een overdaad aan bijzaken die afleiden van waar de kracht ligt: koffie maken! Beter kan niet. Echt niet!