Nicolette Kluijver: genaaid (deel 2)
In mijn column van gisteren besteedde ik wat aandacht aan Nicolette Kluijver, die ondanks haar ongunstige achternaam meedoet aan de wedstrijd voor de Meest Sexy Vegetariër, uitgeschreven door de stichting Lekker Dier. Dat kwam mij op een kritische opmerking van Vader_Aardbei te staan: Jammer dat je niets zegt over het feit dat Kluijver helemaal geen vegetariër IS, maar zo'n mislukte ''flexitariër'' die gewoon dieren eet maar wel gemaakt meelevend doet. Ik leg een volledige bekentenis af. Dit vuiligheidje was tijdens de research voor mijn column aan mijn aandacht ontglipt. Flextariër. Dan eet je gewoon vlees, maar alleen af en toe niet. Je schijnt al flextariër te zijn, wanneer je een dag per week geen vlees eet. Wat een flauwekul. Dus Nicolette Kluijver kan tussen maandag en zaterdag gerust een halve koe opvreten, maar wanneer ze zich op zondag weet te beperken tot een tofu-burger, dan mag ze meedoen aan de wedstrijd voor de Meest Sexy Vegetariër. Ik vind dat ze haar concurrentes naait. En het publiek naait ze ook. Maar niet op een sexy manier. Nee. Naaien als in bedriegen. Maar ik zie tegelijkertijd onbegrensde mogelijkheden.
PVV-Kamerlid Hero Brinkman ís helemaal geen drankorgel. Hij is een flexcoholist. Iedere vierde woensdag van de maand drinkt hij uitsluitend Rivella, pist hij niet in de bloembakken van het Tweede-Kamergebouw en schoffeert hij zijn commissiegenoten niet. Daarom maakt zelfs Brinkman kans op zo'n gele BOB-sleutelhanger. Maar verder is hij natuurlijk een doorgezopen beroepsalcoholist.
Dries Roelvink. Flexdebiel. Twee keer per jaar ligt hij niet drie uur per dag onder de zonnebank, en treedt hij niet op in armoedige en verlopen biertenten, gevuld met afgekeurde bouwvakkers. Eens in de vijfentwintig jaar neemt hij een cd'tje op dat wél een hit wordt. En soms is er een kroegbaas daadwerkelijk bereid, de rekening voor zo'n armoedig optreden te betalen. Zwart. Dus is Dries formeel een artiest. Maar feitelijk is ‘ie natuurlijk een ongevaarlijke rariteit op poten.
Albert Verlinde. Flexroddelnicht. Zorgt dat vier keer per jaar dat RTL-Boulevard wél de moeite van het aankijken waard is. Door een snipperdag te nemen. De andere driehonderdzoveel dagen per jaar blijft hij natuurlijk een achterbakse hufter die het doodschoppen nog niet waard is.
Patricia Paaij. Flextituée. Loopt een halve dag per week niet op te scheppen over haar tieten, en dat ze zo gek is op ranzige porno. Dus die halve dag per week is La Paaij misschien nog wel te pruimen als gezelschapsdame op een Amsterdams terras. Maar wel erg jammer van die andere zeseneenhalve dag.
De dochter van Patricia Paaij. Flexdochter. Soms houdt ze gewoon een paar jaar niet van haar moeder. Uit schaamte. En dat snap ik best. Overigens snap ik ook best, dat mama zich een beetje voor haar dochter schaamt...
De vriend van Patricia Paaij. Flexgolo. Zo nu en dan gaat er een dag voorbij, dat hij haar 's morgens niet om een tientje op zijn nachtkastje vraagt. Maar verder? Zo iemand, die bemin je toch niet voor de lol?
De hond van Patricia Paaij. Flexhond. Wordt door geen enkele andere soortgenoot in het Vondelpark serieus genomen.
De Waterschappen. Flexigibeten. De baas van de automatiseringsafdeling heeft inmiddels de werking van een Atari redelijk onder de knie. Dus kan ‘ie zeggen dat ‘ie verstand heeft van computers. Wel zonde dat de rest van de ICT volkomen in de soep ligt. Ze hebben een vermogen uitgegeven aan allerlei nieuwe systemen. Blijken niet te werken.
Kortom, die reactie van Vader_Aardbei zette mij dus wel aan het denken.
Maar misschien zet dit gegeven u, als trouwe lezer, ook wel aan het denken. Nog meer mensen die een flex-iets zijn, en waarom? Roept u maar, in de comments.
Met vriendelijke groet,
Driek Oplopers,
flexcolumnist.
