In het pak genaaid
GroenLinks heeft zich in het pak laten naaien, en niet zo'n beetje ook. De erfopvolgers van de antimilitaristische Pacifistisch Socialistische Partij dachten werkelijk dat het een haalbare kaart was, om in een wetteloos land als Afghanistan politiemensen op te leiden, die vervolgens niet aan gevechtshandelingen zouden deelnemen. Daarom stemde GroenLinks voor de missie van onze soldaten naar Afghanistan, en hielp het kabinet daarmee aan een meerderheid. Dus gaan we politiemensen leren hoe ze volgens de regelen der kunst een verdachte van winkeldiefstal moeten aanhouden en verhoren. Nog knap lastig, om een analfabeet te leren hoe die een bekeuring moet uitschrijven, maar vooruit. En het als zeer betrouwbaar duo bekendstaande koppel Rutte en Rosenthal had immers met de hand op het hart beloofd, dat de op te leiden politiemensen niet zouden meevechten in de burgeroorlog die in Afghanistan nog steeds woedt. Kortom, GroenLinks steunde een belachelijke en onhaalbare missie.
Inmiddels is duidelijk, dat de door ons opgeleide en nog op te leiden politiemensen wel degelijk aan gevechtshandelingen zullen deelnemen. Een Afghaanse politiecommissaris heeft dat immers klip en klaar bevestigd. "Want ook een politieman in Almere schiet een winkeldief immers dood." Dat was, kort samengevat, het betoog. Een forse belediging, trouwens, want die politiechef suggereert dus dat Almere Haven, Almere Centrum, Almere Buiten, Almere Muziekwijk en Almere Pampus worden geteisterd door Islamitisch tuig. Meneer de politiechef heeft het mis. Weliswaar heeft de Taliban het feitelijk nog steeds min of meer voor het zeggen in Kabul Haven, Kabul Centrum, Kabul Buiten, Kabul Muziekwijk en Kabul Pampus, maar in Almere zijn die haatbaarden nog niet gesignaleerd. Bovendien is de burgemeester van Almere een stuk minder corrupt dan haar ambtgenoot in Kabul. De vergelijking gaat dus mank, en niet zo'n beetje ook.
Maar goed, de belofte van Mark en Uri dat er door die Afghaanse jongens met dat Nederlandse politiediploma geen oorlogshandelingen worden verricht, blijkt dus een wassen neus. Dat betekent twee dingen.
Ten eerste. GroenLinks staat nu definitief te boek als een partij, die niet in staat is, luchtfietserij van realiteit te onderscheiden. Die niet het verschil weet tussen naïef en verstandig. Die niet het verschil kent tussen oppositie voeren en een zeer bedenkelijk kabinet in het zadel houden. Een fractie vol zeloten, op één lid na. Ineke van Gent. Zij stemde als enige tegen het kabinetsvoorstel om ons in Afghanistan in de maling te laten nemen. Treurig. Van de hele fractie is er dus welgeteld één lid in staat tot logisch nadenken. Er zit niets anders op, dan dat Jolande Sap (fractievoorzitter) en Mariko Peters (al eerder in Afghaans verband beschadigde buitenlandspecialist) met onmiddellijke ingang hun Kamerzetel opgeven. Ajuus. En laat Van Gent alsjeblieft het fractievoorzitterschap overnemen.
Ten tweede. De kamer zou een motie van wantrouwen moeten aannemen tegen Uri Rosenthal. Hij heeft de Kamer voorgelogen. "De door ons opgeleide politiemensen zullen niet gaan schieten in oorlogshandelingen." Blijkt dus niet waar. De Kamer in de maling nemen is een politieke doodzonde. Ook gedoogpartner PVV kan zo'n motie onmogelijk steun weigeren. Het kan dan niet anders, dan dat dit het einde van de politieke carrière van Rosenthal betekent. Twee mogelijkheden: Mark Rutte blijft achter Rosenthal staan, en dient het ontslag van zijn hele kabinet in, of hij neemt afscheid van zijn buitenlandminister.
De door ons in Afghanistan op te leiden eenstrepers zullen niet offensief gaan vechten, heette het, maar uitsluitend defensief. Heeft niemand zich dat dat oude gezegd herinnerd? Aanval is de beste verdediging. Dus op die manier kom je altijd onder de belofte dat je geen oorlog zult voeren uit. Nee, inpakken en wegwezen. Dat geldt zowel voor onze militairen in Afghanistan als voor Jolande Sap, Mariko Peters en Uri Rosenthal.
