Marokkanen en Surinamers zijn even lui
Even met de bejaardenbond gebeld: "Goedemorgen, Oplopers hier. De voorzitter aanwezig?" De telefoniste vroeg mij om een ogenblik geduld. De oude baas was even naar de naburige drogisterij. Zijn aftershave was op, en bij veel bejaarden komen zonder geurcamouflage toch wat onwelriekende kenmerken aan de oppervlakte. Dus ja, ik had even geduld. Onder het wachten hoorde ik door de telefoon het gezellige getik van wandelstokken, het gemoedelijke gepiep van rollatorwieltjes en het rustgevende gezoem van een enkele passerende scootmobiel. Het leek me heel knus om bejaard te zijn, dagdroomde ik. Maar mijn zoete mijmeringen werden wreed verstoord. De bejaardenbons aan de lijn. Wat ik van hem wilde. "Zeg, opa, geef eens even terug, jij smerige, vuile dief!" Stomverbaasd vroeg het seniorenboegbeeld waar ik op doelde. Tijd om het nog even lekker in te wrijven: "Uit onderzoek is gebleken, dat de leeftijd van winkeldieven fors is gestegen. Het zijn allang geen puistige pubers meer die kano's en gevulde koeken jatten. Het blijkt dat in toenemende mate winkels worden leeggestolen door vijfenvijftigplussers. Een beetje onder het motto ‘jong geleerd, oud gedaan' dus." Gepikeerd snauwde de bejaardenleider dat zijn generatie ons land na de oorlog weer had opgebouwd, en dat een beetje respect geen kwaad kon. En daar had ik opa tuk: "Nu ben je net zo'n kutmarokkaantje, dat als je hem aanspreekt omdat hij zojuist je autospiegel afbrak ook altijd over respect begint te zeuren. Ik heb het niet zo op oudjes zoals jij. Jullie dringen voor bij de bakker, rijden in de weg op het fietspad en verpesten de sfeer op menig terras met jullie stomme geouwehoer. En onze winkels worden dus leeggeroofd. Nee, het zijn niet langer de Breezers en de pakjes sigaretten die verdwijnen, maar artikelen als kunstgebittenplaksel, incontinentiekruisjes, rollen pepermunt en flessen dubbele graanjenever die massaal onbetaald onze winkels verlaten." Door mijn telefoonhoorn hoorde ik opeens het geluid van stuiterende voorwerpen. En een stem -die qua toon en woordkeuze duidelijk bij ons wettig gezag hoorde- die aan opa vroeg waarom er opeens acht flesjes Old Spice uit de mouw van zijn jas kwamen vallen, en of opa even mee wilde komen naar het bureau...
Nu hoeft opa zich geen al te grote zorgen te maken, hoor. Want ons rechtssysteem is één grote puinhoop. En moordverdachte is naar huis gestuurd omdat het verslag van zijn verhoor wat te kernachtig was opgeschreven. Zijn DNA zat op de plek waar een man in zijn eigen huis bruut was beroofd, op een stoel was vastgebonden en door het hoofd geschoten. Maar ja, politieverhoor iets te kort door de bocht opgeschreven en de hoogstwaarschijnlijke dader mag naar huis. Net als die winkelovervaller, die probeerde ervandoor te gaan. Toen hij niet wilde stoppen, vuurde oom agent een waarschuwingsschot af, en sprong even later bovenop de verdachte. De Officier van Justitie vond dat een te hardhandige aanpak, dus ook deze overvaller mocht naar huis. Dus dames en heren politiemensen: voortaan aan een vluchtende verdachte even vragen of hij zo vriendelijk wil zijn, gewoon even stil te blijven staan. In drievoud, met een bewijs van ontvangst. Of dan die agent die straf kreeg omdat hij een verdachte, die er met een gestolen motor vandoor was gegaan, had achtervolgd en aangereden. Wat blijkt? Politiemensen mogen bij achtervolgingen in de bebouwde kom niet harder rijden dan 90 kilometer. Dus als een vluchtende verdachte ervandoor gaat en 100 rijdt, kan je hem als agent dus niet bijhouden en moet je hem laten gaan. Of misschien dat je nog even door de luidspreker op de dak van je politiewagen kunt vragen of de voortvluchtige crimineel zo vriendelijk zou willen zijn, het gaspedaal even los te laten... Niemand die je nog serieus neemt. Je zal toch bij de politie werken...
Hoewel, het kan nóg erger. Je zal toch bij de Dienst Facilitair Management van de gemeente Amsterdam werken. Da's pas écht een ramp. Die hebben een baas, daar lusten de honden geen brood van. Jos Maessen. Een greep uit de klachten over hem. Gaat u er maar even voor zitten. Hij noemt zijn medewerkers "Kankergezwellen". Roept tegen zijn medewerkers dingen als "Dat jouw vriend kanker heeft, daar heb ik geen boodschap aan". Roept tegen zijn medewerkers "Marokkanen en Surinamers zijn één pot nat: allemaal even lui." Zijn motto op de werkvloer: "Je moet geen tijd in de mensen steken, maar in de resultaten. Het interesseert me geen fuck hoe het de mensen vergaat." Hij zorgde voor een sfeer van angst en intimidatie. Het personeel durft uitsluitend anoniem over hem te klagen. Logisch. Je zal maar voor kankergezwel worden uitgemaakt. Of onder druk gezet worden, om een verklaring te tekenen dat je ontslag neemt wegens onbekwaamheid. Of constateren dat werkoverleg met je collega's opeens verboden is. En geen illusies: de schofterige manier van leidinggeven van Jos Maessen is in het hele stadhuis bekend. Des te vreemder dat Maessen bij zijn recentste functioneringsgesprek met gemeentesecretaris Henk de Jong een uitstekende beoordeling kreeg. De allerhoogste ambtenaar staat dus vierkant achter een uitgesproken hufterige, schofterige manier van leidinggeven. Maar goed, die De Jong is zelf ook geschift. Hield een opbeurend praatje bij de kneuzen van de gemeentelijke Infradienst. Dat het wel goed komt met ze. Het onderhoud van de metrotunnel is al meer dan een jaar uitgelopen: kan gebeuren. De Utrechtsestraat is al twee jaar een zandbak zonder dat er wat gebeurt: nou ja, het kan nu eenmaal niet altijd meezitten. De renovatie van de Amstelbrug wordt twee keer zo duur als was begroot: batterijtje van de rekenmachine zat er niet goed in, gevalletje overmacht. Kortom, debiele ambtenaren worden gedekt door debiele leidinggevenden. Echt, als je werkelijk te stom bent om zelf te schijten en als je een totaal verwrongen gewetensfunctie in je zaagselkop hebt, is er altijd nog één mogelijkheid: je wordt leidinggevende bij de gemeente Amsterdam.
Raar. De vooruitstrevende, zelfs een tikje elitaire grote stad Amsterdam pikt dat allemaal dus gewoon van zijn topambtenaren, terwijl de plattelandsgemeente Bernisse zijn gemeentesecretaris wél aanpakt als die over de schreef gaat. Die vent had een paar erotisch getinte sms'jes aan medewerksters gestuurd. De geadresseerden zitten nu overspannen thuis. Logisch, want wie zit er als twintiger nou te wachten op de gore praatjes van een morsige vent van tegen de zestig? Of zou die grapjas soms vinden dat ‘ie alles kan maken omdat je nu eenmaal beter kan worden uitgemaakt voor geil beest dan voor kankergezwel?
