Dag brug!
Komend weekend is het gedaan met die mooie oude spoorbrug over de IJssel. De treinen naar Zwolle gingen al een paar weken over de nieuwe, en nu wordt de oude brug ook afgesloten voor de treinen vanuit Zwolle naar het westen. Ik word er een tikje sentimenteel van, merk ik. Want een belangrijk deel van mijn jeugd speelt zich in die omgeving af. Bij oom Klaas. Die woonde in een huisje aan een landweggetje, op een steenworp afstand van de rivier. Tussen de oude verkeersbrug en de nieuwe verkeersbrug in. Bij het Katerveer.
En als jochie was ik al gek op trams en treinen. 's Nachts in het grote logeerbed hoorde ik de treinen over de spoorbrug rammelen. Een prachtig geluid. En overdag heel vaak naar de treinen kijken. Wandelingetje van zo'n tien minuten. Door het Engelsche Werk, een prachtig park aan de oever van de IJssel, naar het hekje bij de spoorbaan. Uitzicht op de voorbijrijdende treinen en het daarachter gelegen rangeerterrein. Ik was er niet weg te slaan. Treintjes kijken, dat was het hoogtepunt van de vakanties bij oom Klaas.
En uiteraard met de trein van en naar Amsterdam. Een hele belevenis voor zo'n jochie van een jaar of 10. Ook op het station van Zwolle was ik niet bij de treinen weg te slaan. Ik voelde mij een hele vent, toen ik een machinist wijsneuzig het verschil kon vertellen tussen een echte hondekop en een stoptrein. "De hondekop heeft vierkante raampjes van voren. Bij zo'n nieuwe stoptrein zijn ze rond." Toen al een onverbetelijke wijsneus... Door de machinist in kwestie werd ik in de cabine gehesen, en op de bestuurdersstoel neergezet. Papa mee voor een foto. Benieuwd waar die foto gebleven is. Toch eens vragen...
Zwolle. Treinen. Ik kom nog regelmatig in Zwolle. Mijn schoonzus woont er met haar kroost. Maar het is anders. Die mooie hondekoppen -onder deskundologen "mat ‘54" genoemd- rijden al heel lang niet meer. Er staat er nog eentje in het Spoorwegmuseum, en eentje op een rangeerterrein in Amersfoort. Maar nu rijd je in veel modernere treinen van en naar Zwolle. Niks nostalgie. Mee in de vaart der volkeren.
Er gaan geruchten. Dat dit weekend afscheid van de oude spoorbrug wordt genomen met een stoomtrein. Dat alles is omgeven door een waas van geheimzinnigheid. Niemand mag het weten. Tsja. Mij ontgaat het nut van een ritje met een oude Duitse stoomlocomotief op die brug. Duitse stoomlocomotieven hebben nauwelijks een rol van belang gespeeld op die brug. Als er al reden is om in stijl afscheid te nemen van die prachtige oude spoorbrug, trommel dan de resterende rijvaardige hondekoptreinen op voor een laatste ritje over de oude spoorbrug. Zij hebben decennia het gezicht bepaald van het treinverkeer over die brug. Sowieso vaak wat vreemde types, die treinenfans. Maken ruzie over geheimhouding van ritten met oude treinen. Want het maken van foto' s daarvan moet wel een beetje exclusief blijven. Tsja. Maar het is toch veel beter om gewoon veel foto's te maken van de dagelijkse gang van zaken op het spoor? Dat is toch van veel grotere historische waarde? De foto's die ik als jong knulletje maakte, zijn nu heel waardevol. Dat gaat gewoon vanzelf. Wat ik ook niet snap van die treinenfans? Sommigen zijn gek op nummertjes. Iedere locomotief en ieder treinstel heeft een nummer. Dat schijnt heel belangrijk te zijn. Dus een intercity bij Nijkerk op een zomerse dag fotograferen heeft voor veel mensen alleen maar zin als je ook de treinstelnummers weet. Het waren de 4211 en de 4218. O. Goed om te weten. Ook in boeken over treinen word je doodgegooid met die nummers. Zie je een plaatje van een locomotief. Met op de zijkant in enorme cijfers 2418. Dus wat staat er onder de foto? "Locomotief 2418 op 12 oktober 1967 in Woerden." Mooi om te weten dat de enorme cijfers aan de zijkant van de locomotief echt kloppen... Maar het mooiste voorbeeld zag ik in een boek over trams. Onderschrift van een foto: "Rijtuig 318 bij het eindpunt van lijn 3. De foto is genomen vanuit rijtuig 267." Het stond er echt. "De foto is genomen vanuit rijtuig 267". Schei toch uit met die onzin.
O, we dwalen af. En ja, die nieuwe spoorbrug is best mooi hoor. Hoger vooral, zodat die niet open hoeft als er een beetje groot schip moet passeren. Dus kunnen er meer treinen ongestoord overheen. Maar ik ga hem missen, die goeie oude brug. Een paar weken geleden heb ik zelf al afscheid genomen, tijdens alweer een treinreis van Zwolle naar Amsterdam. En van oom Klaas al lang geleden. Hij is dik 90 jaar geworden. Ik denk nog wel eens aan die heel aardige, wijze, kalme man. Deze zomer toch maar eens kijken, aan het Katerveer. Down memory lane. Dag brug.
Kijk: de laatste stoomtrein. http://hanzelijn-hattem.nl/nieuws/348/stoomtrein_als_laatste_trein__de_oude_spoorbrug/
