Van God los, die SGP'ers!

Op het prikbord boven mijn bureau hangt een groot stuk papier. Met een dikke, rode viltstift staat daar een vermanende uitspraak op van Mevrouw Oplopers: "Je boodschap gaat ten onder in je scheldpartijen." In de eerste versie van de columns die ik hier plaats, wordt vaak nog wat harder gescholden dan in de definitieve versie. Ik denk nog eens aan haar wijze woorden, en haal vaak wat scherpe kantjes van mijn teksten.

Maar dat valt niet altijd mee. Zoals vandaag. Onze Eerste Kamer. Een stel randdebielen, gisteren gekozen door een stel randdebielen. Een volkomen overbodig, maar desondanks uiterst hinderlijk, gremium van hobby-politici en afgeserveerde voormalige leden van de Tweede Kamer, gekozen door de leden van de Provinciale Staten.

We schakelen over naar Zeeland. Daar loopt een meneer rond die is gekozen in de fractie van een onafhankelijke Zeeuwse belangenpartij. Die zak hooi is te gast geweest in het Torentje. Bij onze premier. Dat was een hele belevenis voor onze achterlijke Zeeuw. Eindelijk eens een ontmoeting in levenden lijve met iemand die zélf zijn stropdas kon strikken. En die blonde meneer met dat Beethoven-kapsel was er ook. De Zeeuwse randdebiel mocht samen met premier Mark door het grote raam naar buiten kijken. Om met uitzicht over de prachtige Hofvijver te mijmeren over de toekomst van het land. Over hoe belangrijk de bruine coalitie was. Dat steun onontbeerlijk was. Zuinig knabbelend op een luxe-koekje werden de heren het eens. Dus stemde het achterlijke Zeeuwse boertje vandaag niet op de Onafhankelijke Senaatsfractie, maar op de PVV. Toegeven durfde de lafbek het niet, maar het was overduidelijk. De stemmen van alle partijen klopten met het Zeeuwse zeteltal, met één belangrijk verschil. Een stem te weinig op de Onafhankelijke Senaatsfractie, en een stem te veel op de PVV. Maar ruiterlijk toegeven dat hij op de PVV had gestemd, dat wilde meneer niet. Want "dat zou zijn achterban vervelend vinden". Nee, de achterban is achterlijk... Weet u dat ik het eigenlijk erg zonde van het geld vind, die Deltawerken?

"Je boodschap gaat ten onder in..."

We schakelen over naar Noord-Holland. Voor een lesje "Kieswet voor beginners". Les 1: Indien op papier wordt gestemd, dient de kiezer met een rood potlood een der vakjes in te kleuren of aan te kruisen. Met een pen mag ook, met een stift, desnoods met een lipstick, maar het moet met rood. Rood. Geen andere kleur, want dan is de stem ongeldig. Rood dus. Niet heel ingewikkeld. En om misverstanden te voorkomen, bevindt zich in het stemhokje een potlood. Een rood potlood. Dus waarmee stemde een van de D66-statenleden? Juist. Met een blauwe balpen. Stem ongeldig. Daarmee boorde hij wel een van zijn partijgenoten zijn Senaatszetel door de neus. Okee, D66 is voorstander van verregaande aanpassing van ons kiesstelsel. Maar dit gepruts is niets meer dan de tenenkrommende onkunde van een randdebiel. Ik heb het altijd al gezegd: D66 is een vergaarbak voor rare contactgestoorde incompetente wereldverbeteraars.

"Je boodschap gaat ten onder..."

We schakelen over naar Den Haag. Naar de Eerste Kamer. De meest orthodox-christelijke partijen werkten altijd nauw samen en sloten handige dealtjes zodat ze door slim bundelen van stemmen een zetel extra konden bemachtigen. De ChristenUnie en de SGP. Dit jaar ging de krachtenbundeling niet door. Mocht niet van het hoofdbestuur van de SGP, met een straatlengte verschil de achterlijkste van de twee partijen. Het bleef vanmiddag een beetje in de lucht hangen, maar later op de dag werd duidelijk, wat nu precies de reden van de weigering tot handig samenwerken was. De verstokte Grefo-Taliban uit de zwartste krochten van de Bible-Belt wilden niet het risico lopen dat de nummer 3 op de kandidatenlijst van de ChristenUnie door hun medewerking in de Eerste Kamer zou komen. Want kandidaat nummer 3 van de ChristenUnie is een vrouw. Een vrouw. En dat mag niet, van de verwrongen geesten van deze zwartgekouste zwakzinnigen. Bewonderenswaardig en verbijsterend om de reactie van de lijsttrekker van de ChristenUnie te zien. Met een bewonderenswaardige zelfbeheersing sprak hij de onvergetelijke woorden dat "de samenwerking in de Senaat tussen de ChristenUnie en de SGP nu wel een schram had opgelopen." Hij zei het echt. De samenwerking had een schram opgelopen. Ik had nooit gedacht dat ik nog eens zou verlangen naar de parlementaire communicatiestijl van Geert Wilders. Maar vandaag was het zover. Wat duidelijker taal was meer op zijn plaats geweest. Iets in de trant van "Het is een stelletje randdebielen bij de SGP. Volkomen van God los, dat zijn ze. Klootzakken." Arme God. Het moet toch verschrikkelijk zijn om als Opperwezen zo verschrikkelijk voor lul te worden gezet?

"Je boodschap..."

De komende jaren worden we op een heel rare manier geregeerd, met dank aan de ontwikkelingen van gisteren. De liberale VVD moet om samen met het CDA in het zadel te blijven zaken doen met een uiterst intolerante club die iedereen die Mo heet aan de grens wil weigeren, en een enge club die wil dat we ons als land iedere zondag massaal te pletter vervelen wegens gebrek aan zinnige tijdsbesteding buiten de deur. Rutte noemde de SGP'ers zelfs "leuke mensen." Vreemd... Want hoe kun je mekaar zo enorm in de reet kruipen, terwijl homoseksualiteit helemaal niet mag van de HEERE? Toch een rare gedachte dat, vergeleken bij Premier Mark, die Jan Peter Balkenende nog een buitengewoon modern liberaal bewindspersoon was...