Stel je voor... koei

Sommige mensen gamen van jongs af aan, anderen leren gamen als ze wat ouder zijn. Ik val zelf in de laatste categorie. Als jongste in een gezin van vijf hadden mijn ouders het geld voor andere zaken nodig en dus heb ik het jarenlang met enkel een commodore 64 moeten doen, die dan ook nog eens altijd door een van mijn oudere familieleden werd geclaimd! De Nintendo die elk jaar weer op mijn verlanglijstje stond is er nooit gekomen, totdat ik op mijn dertiende eindelijk tijdschriften kon gaan bezorgen en van mijn eerst verdiende geld een gele GameBoy Pocket kocht! Helaas maakte ik ook al snel kennis met het uitmelkgedrag van Nintendo en binnen een jaar verscheen de GameBoy Color en kon ik een aantal spellen al niet meer spelen. Niet dat dat veel uitmaakte overigens, want dankzij mijn beperkte inkomsten heb ik me sowieso een jaar lang met enkel Super Mario Land 2 moeten vermaken, wat overigens wel een meesterlijke game is!

Het voordeel van ouder worden is dat je steeds meer geld krijgt en dat oudere broers en zussen nóg meer geld hebben. Mijn broer kocht uiteindelijk een PlayStation en op een niet zo heel erg legale manier heb ik daarmee mijn eerste stappen gezet in de wereld van consoles. Toen mijn broer naar een eigen huis vertrok heb ik dan ook ergens een goedkope Nintendo 64 op de kop getikt om met mijn toenmalige vriend op te kunnen spelen, aangezien zijn SNES toch wel enigszins gedateerd was en in mijn ouderlijk huis de regel gold dat je pas een TV op je kamer mocht als je een diploma op zak had en genoeg geld had om er zelf een te kopen. De doos van de Nintendo 64 heb ik samen met de doos van de SNES nog voor 15 euro kunnen verkopen aan een debiel hier op FOK! die dat graag betaalde voor enkel een doos zonder inhoud... Puur omdat het daardoor meer waard zou zijn, terwijl hij absoluut niet van plan is om zijn collectie ooit te verkopen

Maar goed als je eenmaal aan een spelcomputer begint dan komen er steeds weer nieuwe. Mijn vriend ging voor de Xbox, ik ging voor de GameCube. Toen die relatie uit ging en ik weer terug richting mijn ouders vertrok was mijn eerste aankoop een TV met een Xbox, zo'n grote nerd was ik al geworden. Op de Xbox heb ik ook mijn eerste online stapjes gezet, met Rainbow Six: Black Arrow. Rainbow Six is sinds die tijd mijn favoriete game geweest en ik zit dan ook al twee jaar te wachten op de aankondiging van een nieuw deel dat maar niet lijkt te komen. Hoewel ik lange tijd Xbox-fan ben geweest, inclusief een gold-bezitter van het eerste uur, heb ik vorig jaar mijn gold opgezegd. De line-up is bagger en ik kan gratis online gamen op de PlayStation 3. Alle multiplatformtitels haal ik sindsdien voor de PlayStation 3, al moet ik bekennen dat ik tegenwoordig meer een casualgamer ben geworden. Ik ben groot fan van PlayStation Plus en het soort spelletjes dat je daarbij krijgt. Ik heb een kleine 25 minis, waarvan ik een groot deel los gekocht heb, en ongeveer twintig PSN-games variërend van het geweldige Fat Princess tot Buzz! Monsters voor mijn neefjes en nichtjes. Mijn grote gamescollectie heeft mij overigens ook bij hen erg populair gemaakt. Bij mijn neefjes ben ik overduidelijk de favoriete tante en de logeer-aanvragen blijven binnenstromen! Mijn nichtjes gaat nog even wat werk kosten denk ik, want hoewel ze SingStar (inclusief Dance!) tegenwoordig leuk vinden, houden ze verder vooral van het maken van avatars en hiermee virtuele modeshows lopen... Ach, mijn smaak ontwikkelde zich ook pas later, dus er is ook voor hen nog hoop!