Het kabinet Hooligan-I
Al jaren schrijf ik op FOK! over het wel en wee van politiek Nederland. Meestal met een vette grijns op mijn bek. Want het is vaak geneuzel. Over een wethouder die een clandestiene bouwvergunning voor haar eigen dakkapel erdoor jast. Over een burgemeester die ladderzat een hoerentent uit wordt geflikkerd. Zakenlui die de klanten besodemieteren en daarna in een zogenaamd opinieprogramma op RTL7 hun straatje schoonvegen. Wereldvreemde politici die vinden dat je straatrovers niet mag vervolgen omdat ze in hun vaderland nu eenmaal niet beter weten. Smerissen die rotzooien met processen-verbaal en met 180 over de snelweg scheuren omdat anders de kroketten koud worden. Dat soort dingen. Bedroevend, maar eigenlijk ook gedoe waar ik een beetje lacherig van word.
Maar sinds gisteren staan we als land echt volkomen voor lul. Want een veroordeelde straatterrorist annex zedendelinquent blijkt probleemloos een zetel in de PVV-fractie te kunnen verwerven. En nadat alle rottigheid rond de geachte afgevaardigde Eric Lucassen boven tafel kwam, besloot PVV-Oberssturmbahnfuhrer Wilders dat Lucassen feitelijk geen enkele sanctie zou worden opgelegd. Hij is geen woordvoerder meer van iets, maar dat zijn veruit de meeste andere PVV-fractieleden ook niet. Lucassen mag gewoon deel blijven uitmaken van de fractie. Logisch. Lucassen gaat voor de poen, want zijn kamerzetel opgeven betekent dat hij een paar ton minder uit de staatskas bij elkaar kan profiteren. Wilders gaat voor de meerderheid van de gedoogcoalitie, hij kan de zetel die Lucassen bezet niet missen, dus is het geen optie om Lucassen de fractie uit te zetten, want dat betekent het einde van de meerderheid.
Geert Wilders trok de stekker een keer uit de coalitieonderhandelingen, toen er gesodemieter was in de CDA-fractie. Raar, dat Mark Rutte en Maxime Verhagen zich nu zo afzijdig houden. Gelazer in een fractie was wat de PVV betreft toch een showstopper? Waarom kan de show nu dan gewoon doorgaan? Mark Rutte laat zich willens en wetens in het zadel houden door een hooligan annex ondergeschiktenneuker van het ergste soort. Daarmee heeft het huidige kabinet zich de titel Hooligan-I verworven. Ik roep al mijn collega-columnisten op, deze term voortaan te hanteren wanneer het gaat over ons huidige kabinet. Hooligan-I.
Die Wilders, die vond toch dat Marokkaantjes die een paar keer de auto van de buurman hadden vernield, de buurvrouw voor hoer uit hadden gescholden, oma van om de hoek hadden bedreigd en aan de tieten van het buurmeisje van de overkant hadden gezeten, zonder pardon het land uit te trappen? Over Lucassen zegt Wilders dat hij “zijn straf heeft gekregen, en dat hij dus een tweede kans verdient”. Waarom mag je wel een tweede kans als je Eric heet, en niet als je Mo heet, of Rachid?
Prachtig verweer van Wilders overigens, toen hem werd gevraagd hoe het eigenlijk kon gebeuren dat zulk tuig op de kandidatenlijst terecht is gekomen. Komt ‘ie: hij kreeg van de overheid te weinig geld om de kandidaten grondig te screenen, vond ‘ie. Geert Wilders, die zo’n tegenstander is van “subsidieslurpers” en van “vreten uit de staatsruif”, vindt opeens dat er te weinig subsidie wordt uitgedeeld. Aan hemzelf.
Nu zei Wilders de afgelopen dagen wel meer opmerkelijke dingen. Zoals dat hij “het jammer vond dat de zaak in de openbaarheid was gekomen”. Hij moet het jammer vinden dat hij een zooitje schorem om zich heen blijkt te hebben verzameld. Dát is jammer. Dat het nu bekend is geworden, dat is ook van alles. Verhelderend. Terecht. Vernederend. Maar níet jammer. Zeker niet.
De geschiedenis herhaalt zich, ook in politiek Nederland. Fortuyn had gelijk met zijn visie dat de politiek nodig eens moest worden wakker geschud. Helaas omringde hij zich met neonazi’s en rotzooiend zakentuig, en deed hij niets aan interne democratie en kadervorming. Fortuyns wil was wet. Dus de LPF was al ten dode opgeschreven, al voordat Fortuyn werd afgeknald. Het gedachtegoed ten grave gedragen door een stelletje parlementaire hooligans. En precies hetzelfde zien we bij de PVV. Ook een steen in een vijver. Ook zegge en schrijve één iemand die aan alle touwtjes trekt. Ook een zooitje tuig dat te stom is om zijn/haar eigen reet af te vegen na het schijten. Een indrukwekkende verzameling politiecontacten. Gerotzooi met CV’s, drankmisbruik, bedreiging, geweld, zedendelicten, oplichting. De hele handel.
Er valt heel veel te zeggen voor een veel hardere aanpak van misstanden in de samenleving. Steviger optreden tegen hele families en zelfs bevolkingsgroepen die ons het leven zuur maken. Ik ben zelfs voorstander van interneringskampen en grootschalige uitzettingen. Maar niet uitsluitend voor gangsterfamilies waarvan de zonen Rachid, Mohammed en Youssouf heten. Ook als je Hero, Dion of Eric heet, dien je de gevolgen van je wangedrag te dragen.
De PVV heeft al mijn krediet verloren. Ook publiekelijk heb ik dat zooitje tuig meermalen het voordeel van de twijfel gegeven. Daar heb ik spijt van. Heel erg veel spijt. Aan alle lezers die ik op de kast heb gejaagd met mijn pro-Wildersuitspraken bied ik mijn diepste excuses aan. Want meer dan een samengeraapt zooitje tuig blijkt de PVV niet te zijn, helaas.
