De kleine Doutzen Kroes

Even met de Vereniging Nederlandse Gemeenten gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. De voorzitter in de buurt?” Ik had geluk, vertelde de vriendelijke telefonist, de voorzitter was meestal in de eigen gemeente, maar bevond zich toevalligerwijze net in het kantoor. Een mazzeltje voor mij, en ik werd fluks doorverbonden. Een mevrouw met een zeer bekende stem vroeg mij, wat ze voor me kon betekenen. Ik viel even stil. Dat had ik nooit verwacht. Uiteindelijk wist ik uit te brengen: “Annemarie! Dat ik jou hier nu weer moet spreken. Het is een wonder…” Snibbig deelde de Almeerse burgemeesteres mij mede, dat zij niet erg ingenomen was met mij aan de telefoon. Dus of ik het kort wilde houden. “Tsja, Annemarie, ik zit er een beetje mee dat de burgemeestersbond zijn leden oproept, een uitspraak van de rechter te negeren, en clandestien burgers te laten betalen voor dingen waarvan de rechter heeft gezegd dat die gratis moeten worden verstrekt.” De liberale bewindspersoon stelde op hoge toon dat voor niets alleen de zon opgaat. Dat het niet zo mag zijn dat burgers die een beroep doen op de Wet Openbaarheid Bestuur, dat zonder te betalen zomaar kunnen. En daar had ik de bewindsvrouwe tuk: “Dat is niet bepaald de eerste leugen die ik uit je mond opteken. Al eerder maakte je de burger wijs dat je geen burgemeester van Amsterdam wilde worden. Jammer voor je dat je sollicitatie uitlekte, en dat je nu te boek staat als liegbeest. En nu dus opnieuw. Want burgers krijgen de WOB-stukken toch al niet gratis. Iedereen betaalt belasting, en daarvan wordt ook jouw gemeentelijk apparaat betaald. Dus zolang burgers niet duidelijk misbruik van de wet maken, hebben ze er gewoon recht op dat de gemeente doet waar ze voor wordt betaald. Werken!” Scheldend en tierend hing de beroepsleugenares op. Daar was ik niet rouwig om. Als columnist heb ik -ondanks de harde woorden die ik schrijf- niet gauw een hekel aan iemand, maar bij Annemarie Jorritsma gaan mijn nekharen overeind staan. En het is natuurlijk ook een grof schandaal. De rechter heeft in mei naar aanleiding van een klacht van onderzoeksjournalist Brenno de Winter bepaald dat gemeenten voor stukken die in het kader van de WOB worden opgevraagd, geen kosten in rekening mogen brengen. De VNG vindt dat “de rechter ongelijk heeft” maar de betrokken gemeente is niet tegen de uitspraak in beroep gegaan. Terecht, want de visie van de VNG raakt kant noch wal. Het zou gaan om “administratiekosten”. Schei toch uit. Als de verzakte stoep voor mijn deur recht wordt gelegd, belt de stratenmaker daarna ook niet even namens de gemeente aan om de administratiekosten te innen. Werkelijk, je moet wel een heel zieke geest hebben als je vindt dat je burgers op zo’n manier moet besodemieteren. Dus heeft de rechter wél gelijk, ongeacht wat Jorritsma ook vindt. Nu toch kosten in rekening brengen komt neer op oplichting. Fraude. De VNG roept dus op tot het plegen van een misdrijf, en is daarmee een criminele organisatie conform het beruchte artikel 140 uit het strafwetboek. Behalve een leugenares is Jorritsma dus ook een dievegge. En niet alleen maar van gemeentelijk Almeers grondwater.

Maar ja, proberen om aangifte te doen tegen Jorritsma heeft weinig nut. Daar heeft de politie geen tijd voor. Een Amsterdamse winkelier die een autokraker aan het werk had gezien, werd niet in de gelegenheid gesteld om op het bureau in het fotoboek de dader aan te wijzen. Want er was geen bevoegde agent of zoiets. Of de winkelier over een paar weken misschien terug wilde komen. Of die studente die bij de festiviteiten rond de WK-finale in Amsterdam tegen een muur werd gedrukt, onzedelijk betast en aangerand. Die kon pas een week later aangifte doen. Want ze hadden het een beetje druk bij de zedenpolitie. Wat een baan, smeris. Mensen die met een bebloed mes in hun rug op het bureau binnen komen strompelen vragen of ze zo vriendelijk willen zijn, volgende maand even terug te komen... Juut. Niks voor mij. Maar als het aan hun chefs ligt, mogen de dames en heren agenten straks zonder enige vorm van proces volstrekt willekeurig “veelplegers” oppakken en vastzetten. Niet te geloven toch? Je moet wel een enorme stakker zijn als je politiecommissaris wilt worden. Nul vrienden. Geen hobby’s. Op de middelbare school altijd gepest en nooit uitgenodigd voor de verjaardag van een klasgenootje. Dus wat word je dan? Politiecommissaris. Om wraak te nemen voor je verpeste jeugd. Iemand die net dat tikkie te hard met zijn auto rijdt wordt op de bon geslingerd, maar als ik even bel of ze een smerige junk willen komen oppikken die een wachthuisje van de tram staat onder te pissen, nee daar komen ze niet voor. Ik ben altijd fel tegenstander geweest van eigenrichting. Want we hebben in ons land een ordentelijk politieapparaat en een goed functionerend justitiesysteem. Dacht ik. Maar ik heb het mis. Wanneer een zekere Mohammed Ghabri de tekst “Rijkelijke beloning voor wie Wilders zijn keel doorsnijdt” twittert, dan wordt die niet vervolgd. Maar wanneer lawaai-journalist Bert Brussen die tekst in een tweet citeert, dan wordt hij wél aangepakt. Leg het me maar uit. In Limburg is een drugsbende vrijgelaten door de rechter. Want de Hulpofficier van Justitie die een huiszoeking had gedaan, bleek daartoe helemaal niet bevoegd. De vereiste papieren van de justitiegrapjas in kwestie bleken te zijn verlopen. En nou niet lullen over dat dat geen reden mocht zijn om die huiszoeking ongeldig te verklaren, want probeer maar eens onder die bekeuring uit te komen als je rondrijdt met een rijbewijs dat verlopen is. Wat de verlopen chauffeur niet mag, mag de verlopen Hulpofficier van Justitie ook niet, dacht ik zo. Maar hoe het ook zij: met de stand van zaken in justitieland is het droevig gesteld. Inmiddels ben ik daarom de mening toegedaan, dat mensen het zelf maar moeten regelen als ze namens de overheid niet meer de steun krijgen die ze nodig hebben. Dan zit er niets anders op: als bromsnor niet komt, dan maar gewoon zelf die smerige fietsendief een poot breken. Er zit niets anders op, vrees ik.

Dion Grauss. Ook iemand die gewoon zelf een paar rake klappen uitdeelt, naar ik heb begrepen. Niks politie. Zelf slaan! Tweede-Kamerlid van Limburgse komaf. Is met een aantal Limburgse collega’s een soort comité begonnen om de belangen van Limburg in de Kamer beter behartigd te krijgen. Rare vent. En dóm! Dóm! Zó énorm dóm... Toen hij hoorde dat er in Limburg sprake was van bevolkingskrimp dacht ‘ie dat de Limburger nog maar anderhalve meter lang zou worden, de gek. Maar goed, Dion Grauss gaat strijden voor de belangen van Limburg. Wordt nog knap lastig, want niemand kan dat zooitje van beneden Roermond verstaan. Als die mensen beginnen te praten, ontstaat bij de toehoorder slechts een glazige blik. Meer niet. Knap toch, dat we als klein land zulke taalbarrières kunnen hebben. Onverstaanbaar, dat Limburgs. Net als dat Fries. Ook niet te volgen. Daarom heeft iedereen ook liever dat die Doutzen Kroes haar kop gewoon dicht houdt. Afgezien dan van De Ried fan de Fryske Beweging. Die hoopt dat de mama Doutzen Kroes de kleine Doutzen Kroes “het Frysk zal meegeven”. De Ried fan de Fryske Beweging schrijft ook nog dat “Heel Fryslân hoopt dat het kindje in Eastermar geboren wordt en dat het kindje net zo Frysk zinnig is als dat jij bent.” Oké, ’t is maar, dat u het weet. En verrek, opeens weet ik waarom die trein in Stavoren door het stootblok is geklapt en een watersportwinkel heeft doorkliefd. Want hoe kon die uitgeleende Spoorflex-machinist nou weten dat dat bordje “Ein Provinsje” langs de rails betekent dat daar het spoor ophoudt en het IJsselmeer begint?