Barbara en Mirte zonder jurkje

Even met Almere gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. Mevrouw Jorritsma in de buurt?” De vriendelijke telefoniste herinnerde zich mij nog van een paar weken geleden, en schoot in de lach. Ze was blij, mij weer te horen, en was benieuwd naar wat ik over de burgermoeder zou gaan schrijven. Giechelend verbond ze me door met de veelgeplaagde aannemersvrouw. Annemarie vroeg mij, op welke wijze ze mij van dienst kon zijn bij het schrijven van een artikel over het fijne en sfeervolle Almere. Onverbiddelijk legde ik haar uit, dat een promotieverhaal voor een der lelijkste Nederlandse steden niet de reden was van mijn telefoontje: “Nee, Annemarie. Ik heb echt niets met die flauwekul over dat zogenaamde woongenot in die pokkestad van jou. Meisjes kunnen niet eens veilig over straat, politici worden bespuugd en een béétje architect barst in tranen uit bij het horen van de naam ‘Almere’ alleen al. Ik belde je over wat anders. Vertel eens, waar blijft je ontslagbrief aan de Almeerse Gemeenteraad?” Annemarie verklaarde stellig dat ze het fijne en sfeervolle Almere nimmer de rug toe zou willen keren. De grootste stad in de Flevopolder was haar lust en haar leven. Leen Bakker haar favoriete woonwinkel, de namaak-gietijzeren bank haar favoriete tuinaccessoire, de gefiguurzaagde houten tulp de fraaist denkbare vensterbankversiering en de Wibra de ideale kledingzaak. Almere zat in haar bloed, beweerde ze! Waarde lezer, begrijpt u nu, hoe moeilijk het is om niet in een daverende, onbedaarlijke lachbui uit  te barsten als ik dit soort gesprekjes voer? Met een welhaast bovenmenselijke krachtsinspanning wist ik me te beheersen, en uit te brengen: “Toch vrees ik, dat je dagen geteld zijn in die oerlelijke polderstad van je. Je hebt glashard staan liegen, en daar houden Gemeenteraadsleden niet zo van. Er zijn wel burgemeesters voor minder de laan uitgestuurd. Denk aan die Gerd Leers, burgervader te Maastricht. Heeft goede politieke ideeën, maar kon gaan na een onhandige uitspraak over een oostblokse vakantievilla. Een oostblokhut, zeg maar… Of aan Stefan Hulman, die in Den Helder kon inpakken na wat onhandige huisvestingsbonnetjes… Maar dat soort dingetjes steekt bleekjes af tegen jouw groteske leugenachtigheid, Annemarie. Bij hoog en bij laag hield je vol dat je geen ambities had om burgemeester in Amsterdam te worden, maar je bleek wel stiekem te hebben gesolliciteerd. Als de Almeerse Gemeenteraad ook maar een greintje pit heeft, kun je je biezen pakken. Inpakken en wegwezen.” Huilend wist de jokkebrokkende burgemeesteres nog uit te brengen dat ze het liefst boodschappen doet bij de Aldi, uiteraard De Telegraaf leest en lid is van de TROS, en dat ze dus enorm vergroeid is met het rustige en groene Almere. Tijd voor een laatste kritische opmerking: “Hou op, Annemarie. Als je meent je zo positief te moeten uitlaten over een stad die niet eens een Hogeschool heeft, laat staan een Universiteit, en een cultureel leven dat niet verder komt dan een bonk roest aan het Gooimeer, tsja, dan is Amsterdam een maatje te groot voor je. Te hip ook. In een wereldstad zit men niet te wachten op een over het paard getilde, wereldvreemde provinciale miep als jij. Solliciteren en daar dan ook nog glashard over liegen was de grootst denkbare inschattingsfout die je kon maken!” Scheldend hing de VVD-politica op.

Ach ja, dat liegen krijg je er nooit helemaal uit hè, bij die liberalen. Neem nou die Gerrit Zalm. Hoge ome bij de ABN-AMRO. Die neerbuigende kapsonesbank, die wel enkele tientallen miljarden nodig had om niet als een kaartenhuis in mekaar te flikkeren. Belt Zalm met Bos. Met de belofte dat dat geld tot de laatste eurocent terugkomt. Dus kreeg Zalm uit de staatskas enkele tientallen miljarden te leen. Een jaar later moet ons liberale lachebekje bekennen dat die hele bank van hem sowieso minder waard is dan het geld dat hij van Bos had geleend. Dat zeg ik: liegen zit de VVD’er in het bloed. Die nare karaktertrek, daar is geen enkele psychotherapie tegen opgewassen. Wel lachen trouwens, laatst vroeg ik een bevriende psychiater of zijn patiënten nog steeds op een bank liggen, als ze vertellen van hun ongelukkige jeugd. Dat bleek inderdaad het geval te zijn. Sterker nog, zolang de hypotheek niet is afgelost, ligt de patiënt op een RABO-bank.

Maar ja, voor geld doen we alles. Dat geldt dus ook voor Barbara en Mirte. Die stonden, omringd door een flink aantal gelijkgeklede inlanders, in een oranje jurkje in een Zuid-Afrikaans voetbalstadion. Alles betaald door Bavaria, u weet wel, van dat vieze bier. Sluikreclame, FIFA kwaad en de dames in de petoet. Liep natuurlijk weer met een sisser af. Dus de meisjes zijn inmiddels teruggekeerd in Nederland. Zonder jurkjes. Daarmee zijn ze de verliezers van het WK. De winnaars? Wat mij betreft het Franse team. Geweldig, wat zij voor de emancipatie van het volk hebben betekend. Waren verwijzingen naar de werkzaamheden van moeders in de prostitutiebranche eerst nog voorbehouden aan de spreekkoren op de tribune, de Fransen wisten dit sentiment ook tot in de kleedkamer te laten doordringen. Zo staan de duurbetaalde spelers toch weer wat dichter bij het volk. Mooi zo. Trouwens, wanneer ben je dat eigenlijk, een hoer? Volgens mij is dat het geval zodra je iets onzedelijks of laakbaars doet tegen betaling.

Dat geldt dus ook voor Tineke de Nooy. Wel een huilverhaal ophangen dat Paul de Leeuw en Giel Beelen zo grof in de mond zijn, maar ondertussen wel het klootjesvolk wijsmaken dat ze een Biodebiel moeten kopen. Een soort flauwekulamulet onder auspiciën van een quasi-Italiaanse quasi-dokter. Of je je klanten nou naait in een deftig bordeel, achter een bos kreupelhout of in het blaadje bij de kapper, het blijft hetzelfde. En ik heb liever dat iemand behoorlijk grof in de mond is, dan dat iemand misbruik maakt van de goedgelovigheid van minder slimme mensen om daarmee zijn of haar zakken te vullen. Het laatste nieuws dat we over Tineke hoorden, mag trouwens absoluut opmerkelijk worden genoemd. Ze is recentelijk opgevist uit de Waddenzee, en met een inwendige infectie overgebracht naar het Dolfinarium in Harderwijk. Want biologen hebben dagenlang in de overtuiging geleefd, dat ze hier met een orka van doen hadden. Zelf gelezen. In het AD. Want die hebben tegenwoordig burgerjournalisten…