Argentijnse hoer
Even met New York Pizza gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. Bart Jan Wijsman in de buurt?” Een jongeman antwoordde in slecht Nederlands iets in de trant van dat ze dat niet hadden. Wel was deze week de ‘Double Tasty’ in de aanbieding. Daar schoot ik niets mee op, dus ik blafte in de hoorn: “Nee, lamlul, zelfs die Double Tasty-pizza van jullie smaakt -in tegenstelling tot wat de naam suggereert- totaal nergens naar. Ik wil de baas spreken. En snel een beetje.” De verbouwereerde vvvvvmbo’er verbond me in rap tempo door met Bart Jan. Een tikje lullige naam. Dat wel. Bart Jan. Toch lukte het mij om mijn lachen in te houden, toen de pizzabaas mij vroeg, wat hij voor mij kon betekenen. Niets: “Zeg, schaamteloos stuk vreten, hoe haal je het in je hoofd om de gratis reclameborden op straat te misbruiken voor reclame voor die ranzige toko van je? Die borden staan daar, om politieke partijen de gelegenheid te geven om de boeventronies van hun lijsttrekkers aan het volk te tonen. Niet om jouw armetierige middenstandsflauwekul op aan te plakken. Het is al erg genoeg dat dat tuig op die brommertjes van je het wegverkeer tot een levensgevaarlijk oorlogsgebied maakt.” Ik kan er niets aan doen, maar ik associeer afhaalpizza’s toch een beetje met vreten voor tokkies die te lui of te stom zijn om zelf wat fatsoenlijks op tafel te toveren. Het heeft allemaal wat dommigs. Wat armoeiigs. En die Bart Jan Wijsman spant daarbij dan wel de kroon, met zijn reclameposters op die gratis verkiezingsborden. Een armzalige kruidenier met een Amerikaans accent, meer is die Wijsman niet.
Over armzalig gesproken. Roel Driesvink. Hij had zijn aanstaande huwelijk met zijn Honoria (spreek uit “gonoria”) verkocht aan een televisieproducent, die van het hele gebeuren een real-life soap zou maken. Dat feest gaat nu niet door. O, pardon, ik bedoel daarmee niet het huwelijk als zodanig, maar dat gedoe met die cameralieden die moeten filmen hoe dat spook van Roel zich in de meest afzichtelijke trouwjurken hijst, ooggetuige moeten zijn van de heilloze zoektocht naar een zo protserig mogelijke trouwlocatie, ellenlange discussies met de bakker moeten opnemen over hoe je een zo lelijk mogelijke bruidstaart ontwerpt, nou ja, dat soort narigheid. Uiteindelijk bleken zelfs polonaise-omroep TROS en debielenzender SBS6 niet bereid, die rotzooi af te draaien. Mooi zo. Scheelt gelijk een hoop dronkemansgelal, want zuipen kunnen ze, onze B-artiesten en hun kompanen. En waar is dat nou voor nodig, al dat gezuip? Een keertje niet zuipen werkt trouwens ook louterend. Met een stralend humeur nam ik kennis van het alcoholverbod in Rotterdam. Weet u wat dat betekent? Denk eens na? Juist: voor het eerst is de Feyenoord-aanhang niet starnakelbezopen. Gevolg: voor het eerst weten de Rotterdamse supportertjes zich ook de volgende dag de wedstrijd van Feijenoord nog te herinneren. Dat zal schrikken worden. Dat je voor het eerst als Rotterdamse voetbaldebiel écht blijvende herinneringen met je mee moet dragen aan het uiterst beroerde, totale gebrek aan voetbaltalent van jouw cluppie. Vervelend, als je je realiseert dat wat je altijd voor gejuich in het stadion had versleten, feitelijk gewoon de bulderende schaterlach van de fans van de tegenstander is. Feijenoord. Nog net geen degradatiekandidaat. En die Rotterdamse kroegbazen maar mekkeren over de drooglegging van Rotterdam, gisteren. ’t Zijn net kleine kinderen.
Maar ja, daar zijn we gek op, kleine kinderen. Een 42-jarige Nederlander werd in een Belgische hotelkamer betrapt met een meisje van 13. De bedoeling was, dat hij het kind eens even lekker wegwijs zou maken in de wereld van de pedo-liefde. Vuilak. Of die 74-jarige priester van de Kinderkerk Van Rome, die zich in Roosteren schuldig maakte aan seksueel misbruik. Of die Henk Fieten, die de 15-jarige Andrea Luyten van haar fiets trok en vermoordde. En dit is dan nog maar slechts de oogst van één weekje het binnenlandse nieuws doorspitten. En ik word een beetje lacherig als ik een afzichtelijk lelijke kerel met gele tanden en witte sokken door ons prachtige Amsterdam zie flaneren met een of andere Argentijnse hoer aan zijn zijde. Zo schattig. En zelfs de kinderboeken hebben hun onschuld verloren. Niets duimzuigende peuters als doelgroep. Nee hoor, die boeken worden gewoon gebruikt om drugs in te smokkelen. Vanaf de Antillen. Hilarisch dat de politie per ongeluk een foto met de naam, het telefoonnummer en het adres van de Nederlandse verdachten in deze zaak op Internet plaatste. Halsstarrig weigerde de politiewoordvoerder het woord “blunder” in de mond te nemen. Hoewel, ik vraag me soms wel af, of je altijd maar meteen moet gaan lopen mekkeren over iemands privacy. Het is toch duidelijk dat deze mensen in het complot zitten? Waarom zou je daar dan zo geheimzinnig over moeten doen? Mensen die zeer braaf leven hebben toch ook geen recht op hun privacy? Overigens begrijp ik inmiddels waarom mijn krant tegenwoordig door een gemaskerde jongeman met regenjas en gleufhoed in de bus wordt gestopt. Ook privacy. Want de krantenuitgevers zijn beboet omdat hun krantenbezorgers niet altijd over de juiste papieren beschikken. Opvallend is dat uitgerekend de Telegraaf, de krant waar de meeste uitingen van vreemdelingenangst in worden gedrukt, de meeste illegale buitenlanders als bezorger in dienst had. Drie ton boete voor de Basisweg. Heerlijk. Zulke berichten toveren altijd weer een brede grijns op mijn vrijdagochtendse smoelwerk.
Nee, denkt u nu niet meteen dat ik altijd zo vrolijk kijk. Want als ik de zin en onzin van de jaarlijkse dodenherdenking overpeins, dan wordt het mij zwaar te moede. Allereerst: wat herdenken we nou eigenlijk? De mensen die vielen voor onze vrijheid? Wélke vrijheid? Het respect voor die helden wordt verkwanseld door diegenen, die onze vrijheid steeds opnieuw inperken. Al onze gegevens worden door de overheid opgeslagen in bestanden die zo lek zijn als een mandje. Het Europese Verdrag over de Rechten van de Mens wordt met voeten getreden, denk ook aan de illegale opslag van vingerafdrukken van onschuldige burgers. Rechters, politiemensen en Officieren van Justitie laten bijna dagelijks persoonlijke gegevens over strafzaken rondslingeren. Columnisten en cartoonisten worden lastiggevallen met flauwekulaanklachten, maar vervolgens komen al die zaken niet binnen een fatsoenlijke termijn voor de rechter. Op die manier wordt angst gezaaid onder diegenen die met tekst of tekening de vinger hardhandig op zere plekken in de samenleving leggen. Hoezo vrijheid… De knechting van een volk begint met het monddood maken van zijn opiniemakers. Ernst Hirsch Ballin heeft daar dus flinke stappen in gezet. En het volk staat erbij en kijkt ernaar. Dus wat valt er dan eigenlijk te herdenken? De doden die tevergeefs vielen voor onze vrijheid? Laat maar zitten. Want als ik kijk naar de plechtige herdenking op de Dam, wat zie ik dan? Een dienstweigeraar als minister van Defensie. Een kroonprinses die het uitsluitend zo ver kon schoppen dankzij haar vader, die waarschijnlijk als toenmalig onderminister in Argentinië vervolgd gaat worden wegens misdaden tegen de menselijkheid. Die zelfde kroonprinses die, toen er een opstootje ontstond, bij haar vlucht naar een veilige plek een kind dat toevallig in de buurt liep zowat vertrapte. Een kroonprins in een overdreven legerpak, die echter met een van angst vertrokken gezicht niet wist waar ‘ie het zoeken moest, de held. Nazaten van een koninklijke familie die als een stelletje lafbekken het land ontvluchtte toen de vijand naderde. Het nageslacht van een erkend hoerenloper met een SS-verleden en corrupte handeltjes met de wapenindustrie. Al die mensen zijn stuk voor stuk een belediging aan het adres van iedereen die zijn leven heeft gegeven voor of namens ons land. En extra wrang is het, om te zien dat de Amsterdamse politie 65 jaar na dato nog steeds zeer bedreven blijkt te zijn in het oppakken en afvoeren van Joodse mannen…
Zelf ook een column schrijven? Post je bijdrage in de submit, en bij gebleken geschiktheid verschijnt je column op de Frontpage. Doen!
