De flapjes van Christina Curry
Even met het stadhuis van de gemeente Westland gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. Burgemeester Van der Tak in de buurt?” Dat was nog een behoorlijk groot probleem, vertelde de gedienstige telefoniste mij. Ze was niet on speaking terms met haar baas. Bijna niemand wenste trouwens nog een woord te wisselen met de burgervader in kwestie. Maar uiteindelijk kreeg ik de gemankeerde CDA’er aan de lijn. Nors vroeg Sjaak, wat hij voor mij kan doen. Dus ik stak van wal: “Niets helemaal niets. Want ik woon gelukkig niet in die glazen stad van jou. Daar ben ik erg blij mee, want in een gemeente met zo’n burgemeester als jij, wil ik nog niet dood gevonden worden.” Geschokt informeerde Sjaak van der Tak, wat ik daarmee bedoelde. Verbijsterd was ik. Dat ‘ie nog de gore moed had om me dat te vragen… “Die Gemeenteraad van jou heeft besloten dat er koopzondagen in jouw gemeente mogen komen. Dat is een democratische beslissing. Die hoor je te respecteren. Maar nee hoor, dat doe je niet. In plaats daarvan stuur je een briefje naar je partijgenote Maria van der Hoeven, nog zo’n minkukel. Of ze het raadsbesluit even kon overrulen. En verdomd, ze doet het ook nog. Dus een gemeenteraad besluit democratisch dat de winkels open mogen, een burgemeester veegt met dat raadsbesluit in een brief aan een partijgenoot zijn reet af, en die partijgenoot gebruikt haar macht om een democratisch genomen besluit de nek om te draaien. Fascist!” Werkelijk, het smerigste tuig van het politieke spectrum vind je niet bij de blauwgeblazerde VVD’ertjes. Niet bij de milieuterroristen van GroenLinks, niet bij de botte-bijlracisten van de PVV. Nee, het echte schorem zit bij het CDA. Met een stevig potje handjeklap worden democratisch gekozen organen zoals gemeenteraden monddood gemaakt. Ik ben benieuwd waar die motie van wantrouwen trouwens blijft, tegen Van der Tak. Zijn praktijken doen me erg denken aan de bestuursstijl die we in Duitsland in de jaren-30 en de vroeg jaren-40 tegenkwamen.
En denk nou niet dat die Duitse bestuursstijl sindsdien veel is veranderd, trouwens. Er was dik 60 jaar voor nodig om een moordende SS’er veroordeeld te krijgen. En ik noem een SPD. Een Erich Honecker, die honderden mensen aan de Oost-/WestDuitse grens liet doodschieten. Na zijn schandalige wandaden vertrok hij met de hartelijke groeten van een Duitse rechtbank naar een ver land om in de luwte nog wat jaartjes door te leven. Net zoals veel nazi’s een paar decennia daarvoor konden doen. Onder invloed van de Duitse pedoseksuelenvriend Joseph Ratzinger mochten ook allerlei Rooms-Pedofiele priesters die zich niet hadden weten te beheersen, fijn op missie naar verre streken. Echt, er bestaat geen enkel verschil tussen een Nazi uit 1939 en een Rooms-Pedofiele priester uit 1995. De Kinderkerk van Rome, zeg maar. Wat dat betreft had die bewierookte Nederlandse oud-regiomanager van die kerkgemeenschap, kardinaal Simonis, het niet duidelijker kunnen formuleren, met zijn “Wir haben es nicht gewusst”. Opvallend trouwens, hoe perfect de Duitse uitspraak van de man is. Ik vind dat een teken aan de wand! De mantels van de Rooms-pedofiele geestelijken vertoonden opvallende slijtplekken bij het kruis, maar niemand had iets in de gaten. Zogenaamd. Niettemin waren bij Simonis vele gevallen van handtastelijke Rooms-pedofiele priesters bekend. Iets met Aanbidding Van Het Kruis. Of zo’n jong meisje dat bij een of andere kanunnik op schoot moest komen zitten, waarna de friemelende vingertjes van de geestelijke in haar slipje verdwenen, op jacht naar een vers jongemeisjeskutje… Maar aangifte doen bij de politie? Welnee! Er werd iets aan “begeleiding” gedaan. En doen we daar wat aan met z’n allen? Amper. Nee, de politie verbiedt liever een pedojager om rond het huis van een bekende pedofiel te folderen. Maar dat gefolder was toch een beetje zonde van het papier. Als die pedojager een béétje slim is, staat ‘ie gewoon op zondag met een stapeltje pamfletten bij de ingang van een willekeurige Rooms-Pedofiele kerk. Daar stikt het van de toegedekte stiekemerds. Daar is geen kind veilig. Die Joseph Ratzinger werd later nog benoemd tot opperhoofd van dat stel smeerlappen. Hij is nu “God’s vertegenwoordiger op aarde.” Twee mogelijkheden: of de Rooms-Pedofiele kerk berust op een dwaalleer, of God bestaat niet. Want het kan onmogelijk bestaan, dat God het goed vindt dat een pedofielenbeschermer als Zijn vertegenwoordiger wordt gekozen. Echt niet! Los van het feit dat ik sowieso altijd een beetje lacherig word van mannen in jurken, moeten we de komende tijd misschien maar even ophouden, de profeet Mohammed een pedofiel te noemen. Want dat schijnt dus normaal te zijn, in welke religie dan ook… Leeftijdsverschil tussen dader en slachtoffer. Zo ook in Den Haag. Daar griste een Noord-Afrikaan van een jaar of 20 de portable Playstation uit de handjes van een jochie van 3, dat op straat liep met zijn moeder. Net als de Rooms-Pedofiele kerk heerst ook bij onze Noord-Afrikaanse straatgangsters dus een totaal gebrek aan schaamte en eergevoel. Maar toch wint de Rooms-Pedofiele Kerk deze week beslist de Stumpertrofee. En nee, ik wil best ruimhartig omgaan met homoseksualiteit en met leeftijdsverschillen, maar priesters die hun Heilige Staf in jochies van 10 steken…
Nou ja, andersom kan ook. Een Lulletje Rozenwater die zijn Heidense Staf in een oud wijf steekt. Waar ik heel wat woorden vuil heb gemaakt aan zonnebankdebiel Roel Driesvink, is thans mijn aandacht voor de familie Paay strijk en zet. Moeder Patricia heeft een lekker jong ventje aan de haak geslagen. Nicky van Dam. Een soort loser in een foute trui. Kreeg thuis waarschijnlijk te weinig zakgeld. Maar nu mag ‘ie af en toe een zak kauwgomballen. Tenminste, als ‘ie die oude mevrouw die in Amsterdam-Zuid is komen wonen zo nu en dan mee uit neemt voor een amechtig wandelingetje in het Vondelpark. En een stevig robbertje seks-met-vellen. Bah. Maar deze week werd het vechten in de kroeg, toen een medebezoeker zeer terecht bij Patries informeerde welk merk parfum hij het beste voor zijn oma kon kopen. Persoonlijk vond ik dat een zeer terechte vraag. Want Patries weet alles van dingen van vroeger. Zoals van bejaardengeurtjes. En van funderingstechnieken, camouflagemethoden en de geschiedenis van Rotterdam voor 1920. En dan die dochter van dat mens. Dat kind met die flaporen. Heeft met haar hele hebben en houden in een op pubers georiënteerd rukblaadje gestaan. Is nu kwaad omdat er nogal veel over haar uiterlijk wordt rondgetwitterd. Tsja, je wordt als naaktmodel nu eenmaal genadeloos afgerekend op schoonheidstechnische minpuntjes. Hoort bij het vak. En met zulke oren hoor je heel goed. Maar naar verluidt konden de foto’s van dat wicht uitsluitend worden genomen in een studio waar het niet tochtte. Anders woei ze weg…
Stom, ze hadden haar ook gewoon even kunnen vastbinden. Net als die prostituee in Amsterdam-Zuidoost. Was even zoek, maar de politie vond haar in een huis in de Bijlmer. Vastgebonden. Maar dat hoort toch bij haar werk?
