Slettenhaar
Even met het mobiele nummer van stadsdeelwethouder Slettenhaar gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. Zeg Paul, het stinkt naar kinderpoep in dat Zuideramstel van je.” Gepikeerd bromde de liberale politicus dat hij niet blij was met mijn telefoontje. Omdat hij op zijn klompen aanvoelde dat ons gesprek wel weer terecht zou komen in zo’n rottig stukkie van mij. Ik had hem een groot genoegen gedaan als ik gewoon eerst eens even met zijn voorlichters had gebeld, als mij wat dwars zat. Wat dat betreft had ik een nieuwtje voor hem: “Dat heb ik ook geprobeerd, maar jouw afdeling communicatie is volkomen onbereikbaar.” Onbestaanbaar, dat meende ik toch niet echt? Dus ik vervolgde: “Ja Paul. Dat meen ik echt. Jullie kunnen niets in dat stadsdeel van je. Echt helemaal niets. Mij kwam een klacht ter ore. Een kinderdagverblijf heeft een vuilniscontract met jullie. De vuilniswagen komt twee keer per week een grote rolcontainer legen. Dat moet ook wel, want ik kan je verzekeren dat zo’n honderd baby’s en kleuters heel wat luiers volsch… Eh… Nou ja, vullen. Dus dat zijn wel twee van die containers vol, per week. Door een vergissing zijn jouw vuilnismannen vergeten om de container te legen. Heel veel telefoontjes naar jouw reinigingsmensen. Maar zonder succes. De container kon niet alsnog tussendoor worden geleegd. Want ze waren al naar huis. Of het paste niet in het rooster. Of de chef nam de telefoon niet op. Of weet ik veel. Toen heb ik maar eens gebeld. Naar jullie voorlichters.” Nieuwsgierig informeerde de stadsdeelbestuurder waarom dat niet was gelukt. Dus ik vervolgde: “Als je naar het Amsterdamse stadsdeel Zuideramstel belt, krijg je ze heus niet zomaar aan de lijn. Je wordt afgescheept met een of ander callcenter. Toen ik de callboy in kwestie uitlegde dat ik even met jouw communicatieafdeling wilde spreken om een vervelend stukje negatieve publiciteit te voorkomen, werd ik in de wacht gezet. Even later kreeg ik te horen dat hij mij niet mocht doorverbinden. Dus voorlichters komen niet aan de lijn als het journaille belt om publicitaire narigheid te voorkomen… Mag ik je van harte feliciteren met deze schrijnende incompetentie?” Doodse stilte aan de andere kant van de lijn. Het schaamrood op ’s mans kaken was bijna voelbaar. Tijd voor de genadeklap: “Dus Paul, in dat kindercentrum zijn de luiers bij wijze van spreken opgestapeld tot aan het plafond. Met hartelijke dank aan de lokale overheid. Ze kunnen niets, daar bij dat stadsdeel waar jij als Wethouder Reiniging de scepter zwaait. Ze zijn nog te beroerd om volgens afspraak een rolcontainer te legen, en zelfs een journalist wordt door jouw voorlichters dus niet te woord gestaan. Maar wees getroost. Over één ding zijn we het wel eens!” Schuchter vroeg de VVD-bestuurder, wat dat dan wel was. Inkoppertje van mijn kant: “Het wordt tijd voor een kleinere overheid. Een veel kleinere overheid. Een echt werkelijk microscopisch kleine overheid. Trouwens, die stadsdelen moeten ze ook maar opheffen. De burger is totaal niet gebaat bij zulke speeltuinen voor would-be politici. Echt niet.” Paul Slettenhaar murmelde nog iets over de overheid dichter bij de burger, maar opeens werd het stil. Ik denk dat hij zelf ook wel de relatieve zwakte van deze opmerking inzag. Ik groette de geplaagde VVD’er vriendelijk en verbrak de verbinding.
Een heel andere verbinding is de Noord/Zuidlijn. Eveneens in Amsterdam. Die verbinding hoef je niet te verbreken. De eerst komende tien jaar is die er nog niet. Afgezien van wat lekkende damwanden, verzakte huizen, grote gaten in de grond, een overleden automobilist die een onoordeelkundig opgehesen stuk damwand op zijn auto kreeg en enorm veel verkeersoverlast, is er van die metrolijn nog niet zoveel te zien. Eindelijk is het college van B en W in Amsterdam zover dat ze toegeven dat het bouwbesluit dat destijds door een stel randdebielen bij de Gemeenteraad is doorgedrukt, nooit genomen had mogen worden. Eindelijk.
Je hebt trouwens sowieso geen moer aan zo’n metro. Je mag er niet eens meer met je strippenkaart in. Nee, dat moet met de OV-chipkaart. U weet wel, die kaart die veel te duur is. Heeft de SP uitgerekend. Ondanks dat iedereen maar roept dat het wel meevalt, en dat het niet de bedoeling is, om er een slaatje uit te slaan. M’n neus! En zelfs de SP stelt het nog te rooskleurig voor. Want in Rotterdam is de chipkaar niet duurder. Denken ze. Ze zijn wel een klein detail vergeten. Namelijk dat in Rotterdam vlak voor de invoering van die chipkaart nog even wat extra zonegrenzen zijn ingevoerd. Heel veel strippenkaartreizigers moesten toen opeens meer gaan betalen. Nu lijkt het alsof de chipkaart in Rotterdam niet te duur is, maar dat is dus puur een cosmetisch trucje. Echt. De chipkaartreiziger wordt genaaid. Heus. Sowieso een schoolvoorbeeld van veel beloven, maar niets kunnen. Want begin deze week werden de studenten in ons land massaal opgeroepen, hun chipkaart te activeren. Is inmiddels stilgelegd. Het systeem is stuk. Om je dood te schamen. De studentenvakbond heeft heel terecht de pest in. En niet zo’n klein beetje ook! De enige chipkaarthouders die er wat aan hebben, wonen in Eindhoven. Want daar kun je er nu gratis huisvuil mee in de container flikkeren! Staatssecretaris Huizinga van Openbaar Vervoer roept nu de verantwoordelijke directeur van Chipkaart Nederland (officieel Trans Link Systems) op ter verantwoording. Omdat ze het gelazer zat is. Maar dat komt nogal als mosterd na de maaltijd. TLS-baas Jeroen Kok op het matje roepen heeft geen enkel nut. Want Jeroen heeft zijn directiebaan bij TLS al opgezegd. Hij verlaat het zinkende schip. Als ‘ie maar een béétje pit in zijn lijf had gehad, had ‘ie er een erezaak van gemaakt, en was hij gebleven tot het systeem goed werkte! Nu als hoogste baas van TLS opstappen? Dan ben je een lafbek van het zuiverste water! Nee, heus, dat wordt niets met die OV-shitkaart! Misschien maar net zo regelen als de kilometerheffing? En dan heb ik het nog niet eens over de bezorgdheid die sommige reizigers uiten over hun privacy.
Maar je privacy is pas écht in het geding bij de Italiaan in Leiden. Daar heeft de eigenaar van een Italiaans restaurant jarenlang stiekem video-opnamen gemaakt van vrouwen op het toilet. Uiteindelijk liep de viezerik tegen de lamp toen een toiletbezoekster het cameraatje ontdekte in een verlichtingsarmatuur. De restaurateur is aangehouden, en wordt voor het gerecht gesleept. Mooi zo. Maar om een of andere reden heb tegenwoordig wat ik moeite met het lezen van de menukaart. Lasagna Spinata Vaginata? Huh?
