Rachel Hazes uit elkaar

Even met de DSB-Bank gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. De heer Scheringa in de buurt?” In plaats van mij door te verbinden, vroeg de persoon die ik aan de telefoon kreeg of ik mijn hypotheek wilde oversluiten, of ik niet eens een nieuwe auto moest, of mijn keuken een grote beurt, of… Ik greep in: “De enige die wat mij betreft een grote beurt krijgt, is mevrouw Oplopers. En nu doorverbinden, kreng!” Dat waren ze niet gewend, bij Scheringa’s Oplichtersbank, iemand aan de telefoon die zelfstandig kan nadenken, dus verbond de telefoniste mij verbouwereerd door met De Grote Baas. In zijn onbeholpen, boerse accent, vroeg de financiële flessentrekker, wat ik van hem wilde. Hij had weinig tijd, want hij wilde naar de training van AZ. Dus ik stak van wal: “Gaat lekker hè, met die bank van je. Je directieleden verlaten als ratten het zinkende schip, en je krijgt de ene boete na de andere. En terecht. Tyfusbank!” Tijd voor de heer Scheringa om even het woord te nemen. Ze hadden een prima bank, vol talent. Echt voor het uitkiezen. Ze waren kampioen geworden, toch? Prachtig mooi toch? Zo’n feestelijke boottocht door Alkmaar, dat was toch schitterend fijn, toch?

Ik begreep het misverstand, dus ik onderbrak de raaskallende geldmagnaat: “Nee, lamlul, schei toch eens uit over dat stelletje prutsers dat uitsluitend dankzij de, met bloedgeld betaalde, beste trainer van de hele wereld kampioen kon worden. Van Gaal is weg, en AZ wordt weer gewoon een middenmoter. Daar durf ik met de heer Drulovic nog wel een beste fles wijn om te verwedden. Maar ik heb het niet over je spelersbank, maar over die fraudebank van je, die iedere tien minuten een andere naam aanneemt. Postkrediet, Becam, Lenen puntenel, Leen Van Frisia, Weetikveel Contant, noem maar op. Je laat mensen meer lenen dan ze eigenlijk kunnen opbrengen, en je doet aan rare koppelverkoop. Ik mag hopen dat ze die hele pokketent van je leeghalen. Nu in Rotterdam ook alweer een zaak verloren, waarbij en passant even boven tafel komt dat je een eerdere veroordeling van de AFM gewoon hebt verzwegen.” Nee, dat zag ik verkeerd. De Scheringa Bank heeft zijn zaakjes prima voor mekaar. Ik ben niet gauw kwaad, maar nu zat ik toch een keer op de kast: “Man, lazer toch op. Er staat je een lawine van claims te wachten, binnenkort stort je imperium als een kaartenhuis in elkaar. Met dat stomme voetbalstadion, dat megalomane museum en de kreupele schaatsploeg erbij. Sta je zelf met hangende pootjes bij Wouter Bos aan het bureau, om een miljardje of wat aan staatssteun af te smeken. Ik hoor het je nog zeggen: je wilde wel premier worden, en ons land even uit het slop halen. Uit het slop? Door de stront, zul je bedoelen.” Zo. Dat lucht op. Altijd fijn, een telefoontje naar Wognum. Doe zaken met Scheringa en je wordt opgelicht waar je bij staat.

Maar ja, oplichten is erg in de mode tegenwoordig. Neem een taxi in Amsterdam, en je wordt eveneens getild waar je bij staat. Of je wordt gewoon doodgeslagen. Zoals op het Leidseplein in Amsterdam. Wil iemand een taxi. Voor een ritje van een dikke tien minuten. Vraagt de chauffeur vijftig euro voor. Terechte reactie van de klant: fuck you. Onterechte reactie van de chauffeur: in één klap slaat hij de klant dood. En geen gelul nu over dat die chauffeur er niets aan kon doen omdat de klant met zijn hoofd tegen een stoeprand viel: als die chauffeur niet had geslagen, was die klant nu niet dood. Punt uit. Overigens, áls er al iemand het had verdiend om te worden doodgeslagen, dan was het die chauffeur wel. 50 euro durven vragen voor een kutstukkie, dan vráág je toch om een flink pak slaag? Okee, deze column is in de ogen van velen óók een kutstukkie, maar het verschil is, dat dit u geen 50 euro kost. Want ik houd wel van een rechtvaardige samenleving.

Maar die is nog ver weg, die rechtvaardige samenleving. Want wij hebben de AIVD. Dat is onze Geheime Staats Politie, ook wel bekend als Gestapo. Morsige kereltjes in lange regenjassen die Nederlandse burgers bespieden, hun internetverkeer begluren en hun telefoons afluisteren. Dat heet antiterrorismebeleid. Jaja. Ook journalisten zijn niet veilig voor deze praktijken. Volkomen terecht dat Telegraafchef Sjuul Paradijs dit niet pikt, en de AIVD voor de rechter sleept. Journalisten moeten gewoon ongestoord hun werk kunnen doen. Het zou toch te gek voor woorden zijn, wanneer allerlei vage types met camera en telelens het gedrag van Nederlandse staatsburgers zouden bespieden? Ik ben alleen wel een beetje nieuwsgierig, waarom in Telegraaf-uitgave Privé dan wel stiekem gemaakte foto’s opduiken van Yolanthe en haar Wesley. Die hebben, zoals u weet, nadrukkelijk geen verkering ofzo, dus het is ongepast om hun geflikflooi op een Portugees terras op de voorpagina af te drukken. In het kader van mijn collectie lullige ouderwetse spreekwoorden richt ik mij even tot het Telegraaf-concern: “Wat gij niet wilt dat u geschiedt, flik dat ook een ander niet.” Het is gewoon niet hoffelijk, dat gegluur.

Wél hoffelijk is VVD-backbencher Willibrord van Beek. Hij won de eerste hoffelijkheidstrofee, die wordt uitgereikt aan het hoffelijkste Tweede-kamerlid. Wat een flauwekul. Wat heb je nou aan hoffelijkheid als je vervolgens niets bereikt? Nou heeft de heer Van Beek natuurlijk dubbel pech: hij weet met al die hoffelijkheid de aandacht niet echt op zijn standpunten te vestigen, en hij maakt dus ook nog deel uit van de VVD-fractie, die sowieso geen deuk in een pakje boter slaat… Verlopen partij met verlopen gedachtegoed.

Ook verlopen? Imca Marina en Rachel Hazes. Voor beide dames hield hun liefdesrelatie geen stand. Daar hielp geen soepjurk en geen dagelijkse zonnebankkuur van twee uur tegen. Gewoon gedumpt. Sneu. Ook sneu is de uitkomst van een onderzoek naar wat Nederlandse vrouwen van hun uiterlijk vinden. Ruim de helft vindt zichzelf qua buitenzijde best okee. Onbegrijpelijk. De bril moet weer terug in het basispakket. Ogenblikkelijk! Sterker nog: een kwart van de vrouwen vindt zichzelf best een lekker ding. Die term alleen al. Lekker ding… De rillingen lopen mij over de rug. En nog een geestige uitkomst: heel veel vrouwen doen net alsof ze veel jonger zijn dan de keiharde werkelijkheid in hun paspoort aangeeft. Mevrouw Oplopers spant daarbij trouwens wel de kroon. 41 jaar, en vier dagen per week naar het kinderdagverblijf…