Rot op met die stadsdeelraden!

Als je nou echt te stom bent voor een plekje in de Gemeenteraad van een grote stad, dan kun je altijd nog in het bestuur van een stadsdeel in Amsterdam. Dan mag je heerlijk bespottelijke maatregelen bedenken. Zo werd bij de oprichting van het Amsterdamse stadsdeel De Pijp door milieufreaks in de deelraad bedongen dat er geen plastic koffiebekertjes werden gebruikt. Nee, ze moesten van karton zijn. Later bleek dat de coating in die kartonnen bekertjes veel slechter voor het milieu was dan een plastic bekertje. Foutje. Dat was in 1987. Sindsdien is de bestuurlijke kwaliteit in de Amsterdamse stadsdelen er niet op vooruit gegaan.

Stel je voor: een cafeetje met een terras. Als je een sigaretje wilt opsteken, dan mag dat niet binnen. Dan moet je dat buiten doen. Het is dan echter verboden, om met je brandende sigaretje op een van de stoeltjes te gaan zitten. Mag niet van het stadsdeel. Als je buiten op het terras een drankje nuttigt, dan moet je wel verplicht zitten op een van de stoeltjes. Het is niet mogelijk om op het terras tegelijkertijd een rokertje op te steken én een drankje te nuttigen. Het is immers niet mogelijk om op hetzelfde moment te staan én te zitten. Meesterlijk! Ben benieuwd wat er gebeurt als iemand op het terras een broodje met rookvlees en een glas melk wil nuttigen. Moet ‘ie dan zitten? Staan? Flauwe grap, ik geef het toe, maar het lukt me niet om dat beleid serieus te nemen. Sorry hoor…

Kroegbazen hebben hun handen vol aan het uitleggen van deze bespottelijke regelgeving. Probeer jij maar eens aan een prettig volgetankte gast uit te leggen dat ‘ie zijn glas binnen moet laten als ‘ie buiten wil gaan roken, of dat ‘ie geen peuk mag opsteken als ‘ie met een biertje buiten zit. En binnen roken kan ook al niet, uiteraard… Geen klant die het begrijpt. En de reden van deze bestuurlijke waanzin? “De overlast voor omwonenden moet binnen de perken blijven.” Voor de overlast voor horecamensen die door het begrijpelijke onbegrip van hun klanten tot waanzin worden gedreven hebben de stadsdeelbestuurders geen oog. En het leven van ambtenaren en politiemensen die op de naleving van deze flauwekul moeten toezien is natuurlijk ook geen pretje. Als een soort van Gekke Henkie door het leven gaan? Dat wil niemand. Ik ben trouwens benieuwd wanneer de eerste rokende gebruiker van een bierfiets op de bon wordt geslingerd. Je kan van iemand die rijdt toch in geen geval stellen dat ‘ie staat…

Een ander stadsdeel, nogal in de buurt van het centrum van de stad. Al jaren een flink tekort aan parkeerplaatsen. Dus wordt er een peperdure oplossing verzonnen. Onder een Amsterdamse gracht wordt een parkeergarage aangelegd. Dat is een erg dure aangelegenheid: bouwkosten € 60.000 per parkeerplaats. Wie zal dat betalen? De automobilist. Een parkeervergunning wordt vier euro per maand duurder. Voor iedereen. Lijkt redelijk. Is het niet. Want tegelijkertijd wordt op straat het aantal parkeerplaatsen verminderd met hetzelfde aantal als er door de onderwatergarage bij komen. Gevolg: de automobilist moet meer betalen, maar zijn kans op een plekje is niet groter geworden. Uitsluitend de overheid kan het zich permitteren om zo’n greep in de portemonnee van de burger te doen zonder dat hij er iets voor terug krijgt. Nee, parkeren in het water dient wat mij betreft voorbehouden te blijven aan de Snoek en de Lelijke Eend. Gratis. U ziet, wederom lukt het me niet om serieus te blijven.

Overigens, de bouw van parkeergarages bij het centrum is sowieso een bespottelijk idee. Het is veel beter om voor bezoekers van buiten de stad in buitenwijken goede parkeervoorzieningen te maken, en te zorgen voor perfect openbaar vervoer. Beter voor het milieu, en beter voor de bereikbaarheid van de stad! Maar zoiets vereist wel goede samenwerking tussen de stadsdelen. Probeer dat maar eens, twee stadsdelen te laten samenwerken. Hopeloos. Een beschamend dieptepunt is het verdwijnen van een trameindpunt in Bos en Lommer. Want daar moesten mooie woningen en kantoren komen, vond het stadsdeel. Om ook dat armoedige zooitje op te stoten in de vaart der volkeren. Het stadsdeel bleek niet eens in staat te zijn, om toe te zien op de bouw van dat complex. In een mum van tijd stond het hele zooitje op instorten omdat er veel te weinig betonijzer in de gebouwen was verwerkt. Hadden de stadsdeelopzichters niet opgemerkt. Die bouwval is provisorisch opgelapt, en de bouwmaatschappij is terecht failliet gegaan. Maar ook voor het trameindpunt kwam geen oplossing. Dat eindpunt moest maar een stadsdeel verderop komen, besliste de stadsdeelbestuur, net over de grens. Maar daar kwam geen eindpunt. Iets met een bedreigde groene route voor groengestreepte polderkikkers ofzoiets. Dus rijden trams sindsdien hele einden nagenoeg leeg door om 5 kilometer verderop eindelijk hun rondjes te kunnen draaien. Een schande.

Een stad die te gronde wordt gericht door een zooitje bestuurlijk incompetente halve garen. Verschrikkelijk. Op het stadhuis vond men dat het zo niet langer kan. Daarom wordt het aantal stadsdelen in Amsterdam volgend jaar zo’n beetje gehalveerd. Fout. De stadsdelen moeten gewoon worden opgedoekt. Allemaal! Mijn prachtige Amsterdam heeft wel genoeg te lijden gehad.