De rokende puinhoop van rechts
Bij de firma TomTom zaten ze met de handen in het haar. Een van hun klanten stuurde het apparaatje de hele tijd terug naar de fabriek omdat ze gewoon niet opschoot met dat ding. Bij iedere straathoek zei het apparaatje “sla rechtsaf”. Uiteindelijk vond een slimme stagiaire de oorzaak van het probleem: het was de TomTom van Rita Verdonk. De rechterzijde van de rechterzijde van het politieke spectrum is hopeloos verdeeld. De enige nog serieus te nemen partij aan de rechterkant is met een daverende knal uiteengevallen. Herinnert u zich dat boek van Pimmetje nog? “De rokende puinhoop van Paars” heette dat, en het beschreef de –naar het oordeel van Pim- desolate politieke situatie waarin ons land verzeild was geraakt. Ik verwacht dat binnenkort een soortgelijk boek in de schappen ligt: “De rokende puinhoop van rechts”. Wát een hilarisch schouwspel…
Ik heb de VVD altijd nogal truttig gevonden. Associaties met Burberry-sjaaltjes, broekrokken, blauwe blazers, dixieland. Ik was het met hun politieke denkbeelden in twee derde van de gevallen oneens, maar het leek me een goed georganiseerde partij. En zo nu en dan sprong er eens een kikker uit de kruiwagen. Zoals die gek uit Limburg. Juist, Geert Wilders. Is dat erg? Welnee, ongelukjes horen nu eenmaal bij het politieke metier; ik zou geen enkele serieuze partij kunnen opnoemen waar het personeelsbeleid voor 100% vlekkeloos is geweest.
Je kan zeggen van de VVD wat je wil, het zijn wel democraten. Roemrucht was ooit de daverende rentree van Theo Joekes. Nadat hij lid was geweest van een parlementaire enquêtecommissie die met een VVD-bewindspersoon de vloer aan had geveegd, werd hij bij de volgende kamerverkiezingen op een onverkiesbare plaats gezet. Maar het volk stemde massaal op hem, en hij behaalde door die voorkeurstemmen alsnog met vlag en wimpel een zetel. Hij is daarna in de fractie altijd goed behandeld, en heeft nog een vooraanstaande rol in de politiek kunnen spelen. Als je dat kunt als partij, dan is dat klasse. Maar de afgelopen kamerverkiezingen betekenden de nekslag voor die geoliede machine.
De partijleden hadden Mark Rutte gekozen als lijsttrekker. Maar de stembusuitslag van de kamerverkiezingen maakte duidelijk dat veel meer kiezers hun stem op Rita Verdonk hadden uitgebracht. Tsja, dan heb je als partij en als kamerfractie echt een probleem. Want wie is dan de chef? Wie trekt aan de touwtjes? Ze hebben het er uitgebreid over gehad, en het resultaat was, dat Mark de baas in de fractie bleef. Hoewel dat een democratisch genomen fractiebesluit was, heeft het me altijd verbaasd dat Rita dat heeft gepikt. Want dat was voor haar wel een heel dikke, vette streep door de rekening! Maar áls je dat dan pikt, dan heb je daar ook naar te handelen. Het is kiezen of delen: je legt je er bij neer en handelt daar dan ook naar, of je zegt eerlijk dat je daar níet mee kunt leven. Rita heeft haar eigen plan getrokken. Wel zéggen dat ze zich bij de machtsverhoudingen neerlegt, maar in de praktijk gewoon maling aan die deal hebben, en als een verongelijkt kind de hele tijd publiekelijk lopen te mekkeren dat ze het niet eens is met de lijn van haar eigen fractie. Ik hou niet van mensen die ja zeggen en nee doen. Dan ben je een onbetrouwbare hond. Of in Rita’s geval een onbetrouwbare teef, dus.
Maar deze week barstte de bom. Voor de zoveelste keer bekritiseerde Rita haar fractiechef publiekelijk. Want Rutte was niet rechts genoeg, vond ze. En terecht is ze nu de fractie uitgeknikkerd. Sterker nog, zelfs Gerrit Zalm, die haar een paar jaar geleden met veel tamtam de partij had binnen gehaald, trekt publiekelijk zijn handen van haar af. De enige kopstukken die haar nog steunen zijn de verlopen politici Hans Wiegel en Henk Vonhoff, en de backbenchers Aptroot en Teeven.
Des te smadelijker was het, dat columnist Livestro vandaag bekend maakt dat Rita hem een paar weken geleden had gepolst, mee te doen met de vorming van een nieuwe politieke partij. Dat is mode bij onfatsoenlijk rechts: eerst meeliften met een serieuze partij, en dan als het je uitkomt opeens voor jezelf beginnen. Pim deed het. Geert deed het. En Rita doet het dus ook. Rechts is niet synoniem aan behoudend, rechts is synoniem aan opportunistisch! Tuig. Rita dus ook.
Vandaag kwamen de parelkettinkjes en sigaren uit de achterban bijeen in Veldhoven. Congres. Twee politieke opa’s van statuur roerden de trom: Hans en Frits. Hans Wiegel met een flauwekulverhaal. Want “Veurzitter, de fractie had in een paar uurtjes tijd overhaast besloten dat Rita weg moest”. Nee, er diende te worden gelijmd, vond Wiegel. De Eikel Uit Diever heeft het mis. Het ís geen overhaast besluit, dat Rita weg moest. De afgelopen tijd is ze keer op keer onderwerp van discussie geweest. Telkens gewezen op de gemaakte afspraken. Frits Bolkestein had een beter verhaal. Over dat de fractie zijn leider kiest, over Rita die zich net als iedereen aan de afspraken moet houden. Over haar onvermijdelijke vertrek. Frits heeft gelijk. Punt uit. Het congres nam twee besluiten: een goed besluit: Rita blijft verstoten uit de fractie. Een verkeerd besluit: wijze mannen gaan proberen, Rita voor de partij te behouden. Waarom? Je zou juist blij moeten zijn dat je van zo’n pokkeheks bent verlost. Maar hoe dan ook, het vertrek van Rita zal de VVD beslist stemmen gaan kosten…
Tsja, de puinhopen van rechts… Neo-fascist Michiel Smit bleek helemaal niet te wonen in de gemeente Lansingerland, waar hij voor Nieuw Rechts een gemeenteraadszetel bezette. Inmiddels is ‘ie opgedoken in Almelo. Daar is ‘ie bij zijn vriend ingetrokken. Maar homofilie mág helemaal niet als je NAZI bent. Nou ja, Michiel geeft een geheel eigen invulling aan het begrip bruinhemd, zullen we maar zeggen… Bulderend van de lach las ik trouwens in de krant dat ‘ie zich tegenwoordig geen politicus meer noemt, maar journalist. Want hij schrijft stukkies op een website. Journalist… Ik geloof niet dat de NVJ deze prutlip al heeft gebeld om hem een ere-lidmaatschap aan te bieden… Voor Nieuw Rechts is zijn vertrek uit de politiek wel een aderlating. Ze zijn nu hun enige lid dat zinnen van meer dan drie woorden kan uitspreken verloren… En Rita is ongeschikt voor die partij: ze is niet blond en ze heeft geen blauwe ogen…
En ook bij de PVV zijn de druiven zuur. Want Rita spreekt veel meer mensen aan dan Geert en zijn zooitje ongeregeld, en nu zij niet meer in het keurslijf van de VVD vast zit, is ze opeens een grote concurrent. In één opzicht vind ik dat Rita wél klasse heeft. Ze verdomt het om zich te laten inlijven door die Geert Wilders. Want ze vindt zijn standpunten te extreem. Althans, dat zégt ze. Ik kan niet in haar hoofd kijken, maar zou het misschien zo kunnen zijn dat ze er geen zin in heeft, opnieuw de tweede viool te spelen? Eerst onder Marc, nu onder Geert? Wie weet…
